Motyw przepowiedni
Motyw obecny jest na początku wydarzeń dramatu. Trzy wiedźmy spotykają jadących przez las Makbeta i Banko. Przepowiadają mu zdobycie tytułów tana jednego z hrabstw, a potem zostanie królem. Pierwsza część ich słów zostaje spełniona szybko, zaraz po przybyciu na dwór, gdzie Król mianuje go władcą regionu za zasługi w wojnie z Norwegami.
Drugą część przepowiedni Makbet decyduje się zrealizować na własną rękę. Jest to bezpośredni powód dokonania przez niego zbrodni na Duncanie, które popchnęły go do kolejnych morderstw.
Banko także usłyszał przepowiednię, iż zostanie ojcem królów. Oznaczało to, że zapoczątkuje dynastię, która będzie rządziła Szkocją. On przyjmuje te słowa, jednak nie zamierza się do nich kurczowo przywiązywać. Uznaje, że jeśli taki los go czeka, to nadejdzie to bez jego ingerencji. Wizja ta sprowadza na niego jednak gniew Makbeta, który bojąc się o stratę pozycji, zabija go.
Przepowiednia wiedźm była manipulacją. Są one tu uosobieniem zła, które drzemie w Makbecie. Ich słowa są niejasne, co widać podczas ich drugiego spotkania, gdy sugerują, że las musiałby przemieścić się pod zamek, aby jego władza mogła zostać zagrożona. Zostaje to zrealizowane przez wojska synów Duncana, którzy ucinają gałęzie drzew i w ten sposób maszerują na jego dwór. Czarownice mówią także, że żaden zrodzony z niewiasty człowiek nie może zagrozić jego władzy. Okazuje się do połowiczną prawdą, ponieważ zabójca Makbeta, Makduf, urodził się przez cesarskie cięcie.
Motyw szaleństwa
Szaleństwo, które dotyka króla i królową, wynika z męczącego ich poczucia winy. Nie umieją oni poradzić sobie z ogromem zła, jakiego dokonali. Ze względu na to popadają w obłęd. Makbet zdaje się widzieć zmarłego przyjaciela, który wie o jego zbrodniach. Przez to prawie wyjawia on swoje zbrodnie.
Lady Makbet również wpada w szaleństwo. Cały czas wydaje się jej, że na rękach ma krew. Nie umie jej zmyć, ponieważ jest to jedynie jej wrażenie. Przez to staje się obłąkana, a wszyscy traktują ją jak chorą psychicznie.