Piaskowy Wilk to powieść młodzieżowa autorstwa Asi Lind. Powieść bardzo kameralna, w której autorce wystarczyło zaledwie kilkoro bohaterów do ukazania pewnych uniwersalnych zjawisk i postaw ludzkich. To powieść o dzieciństwie oraz o jego potrzebach, o których często zapominamy jako dorośli, a na które odpowiedź niejednokrotnie można odnaleźć we własnej wyobraźni.
Karusia
Główna bohaterka powieści. Kilkulatka, której najbardziej charakterystyczną cechą jest rozpierająca ją pod każdym względem energia. Karusi wszędzie jest pełno i zawsze jest niezadowolona wtedy, kiedy jej rodzice nie mają siły, czasu albo chęci bawić się razem z nią. Dziewczynka powołuje do życia Piaskowego Wilka, który służy jej za nowego przyjaciela. Jednak nie wykorzystuje go wyłącznie do zabawy, lecz także do nauki. Świadczy to o tym, że dostrzegała w sobie potrzebę nauki, nie takiej szkolnej, lecz nauki emocji, uczuć i relacji. Przyjaźń z Wilkiem nauczyła Karusi rozpoznawania swoich emocji, a w wielu momentach nawet panowania nad nimi. Świadczy to o dużej pokorze dziewczynki, mimo wybuchowego temperamentu. Karusia na stronach powieści zaczęła dojrzewać, ponieważ zaczęła uczyć się samej siebie i nie ulegać nieuzasadnionym porywom uczuć, tylko próbować poddawać je krytycznej analizie.
Piaskowy Wilk
Magiczny przyjaciel Karusi. Wilk o piaskowej sierści, który nie dość, że potrafi posługiwać się ludzkim językiem, to jeszcze zna wiele prawd i tajemnic życia i wszechświata, dzięki czemu jest bardzo mądrą istotą. Charakteryzuje go duża cierpliwość i stoicki spokój w tłumaczeniu Karusi różnych zagadnień związanych z życiem. Tłumaczy jej, że nie jest niczym złym posiadanie dużej ilości energii, tylko trzeba umieć ją spożytkować, że nie ma sensu bać się ciemności, kiedy można użyć wyobraźni, by ją oswoić, a także że nie powinniśmy się wstydzić i peszyć przed innymi ludźmi, ponieważ nigdy nie możemy być pewni ich intencji, które najczęściej nie są złe. Piaskowy Wilk jest dostrzegalny tylko dla Karusi przez co nabiera rysów magicznego przyjaciela, który istnieje w wyobraźni dziewczynki, ale który jest jej wymarzonym kompanem nie tylko do zabawy, lecz także do nauki życia.
Rodzice Karusi
Para dorosłych ludzi, kochających swoją córeczkę, ale nie zawsze potrafiących i mogących to okazać, a także nie zawsze mogących poświęcić jej tyle czasu i energii, ile by sobie życzyła. Są zapracowanymi ludźmi, mamę pochłaniają domowe obowiązku, a tatuś często lubi po prostu wylegiwać się w hamaku z gazetą w ręku. Nie zmienia to faktu jednak, że kiedy znajdują już czas, chętnie poświęcają go córce i bawią się z nią do utraty tchu.
Babcia Karusi
Starsza kobieta, która w powieści pojawia się tylko na chwilę, by szukać kamienia z napisanym na nim imieniem. Z jej historii wynika, że i ona w młodości miała okoliczność spotkania z Piaskowym Wilkiem.
Ciocia Karusi
Kobieta, która odwiedza dom rodziców Karusi i peszy dziewczynkę swoimi prośbami, by zaprezentowała im swój talent wokalny. Po konsultacjach z Wilkiem, Karusia odważa się i śpiewa nawet razem z ciocią, a cała historia uczy ją szerszego patrzenia na sytuacje, które z początku wydają nam się trudne i stresujące.