1. Jan i Cecylia to młodzi, zakochani w sobie ludzie. Ich związek nie podoba się rodzinom. Młodzi nie dostają zgody na małżeństwo, ponieważ pochodzą z różnych stanów społecznych. Jan jest prostym chłopem ze wsi, Cecylia wywodzi się z zamożnej, kulturalnej, wysoko postawionej rodziny.
2. Młodzi kochają się ponad wszystko i postanawiają walczyć o swoją miłość. Wyjeżdżają z Polski i przybywają nad Niemen. Są tajemniczy, nikt nie zna ich prawdziwej tożsamości. Początkowo nie utrzymują z nikim kontaktów, są skupieni na swoim celu – zbudowaniu sobie nowego miejsca do wspólnego życia.
3. Jan własnymi rękoma przez kilka tygodni karczuje puszczę. Cecylia wspiera, jak tylko może.
4. Po wycięciu lasu, Jan buduje pod starym, rozłożystym dębem małą chatkę z gliny. Jest to zwieńczenie marzeń młodych partnerów – są skromni, nie żyją bogato, ale kochają się, ich związek jest zgodny i szczęśliwy.
5. Jan i Cecylia otwierają się na ludzi dookoła. Zaprzyjaźniają się z nimi, udzielają cennych rad, za które są podziwiani przez okolicznych ludzi.
6. Cecylia rodzi Janowi sześć córek i sześciu synów, których wychowują na skromnych, mądrych ludzi, kochających swoich najbliższych. Dzieci zakładają swoje rodziny i zamieszkują na ziemiach rodziców, przedłużając w ten sposób ród i rozbudowując osadę.
7. Po osiemdziesięciu latach od przyjazdu Cecylii i Jana, w okolicach osady przebywa król Zygmunt August. Władca słyszał o osadzie Jana i Cecylii – postanawia zobaczyć ją na własne oczy.
8. Zygmunt August jest zdumiony tym, co zobaczył. W nagrodę za ciężką pracę i włożony trud w rozwój okolicy, Jan i Cecylia dostają tytuł szlachecki i zostają nazwani Bohatyrowiczami.