Bolesław Prus tworzył w epoce pozytywizmu, gdy Polska znajdowała się pod zaborami. Twórczość artystyczną ograniczała wtedy cenzura, o wielu kwestiach nie można było pisać wprost. Prawdopodobnie z tego powodu, Prus posłużył się w utworze kostiumem historycznym. Historię Ramzesa i Horusa można odnieść do wydarzeń w Królestwie Prus, współczesnych autorowi noweli. W 1887 roku cesarz niemiecki Wilhelm I poważnie zachorował.
Ramzes to ponad stuletni faraon, rządzący Egiptem. Jego panowanie odznaczało się twardą ręką i militarną dominacją nad wrogami. Ramzes był mocarzem o silnej woli, człowiekiem nieznoszącym sprzeciwu nawet w obliczu własnej śmierci. Nowela ukazuje go obłożnie chorego, gdy decyduje się zażyć prawdopodobnie śmiertelne lekarstwo i oddać władzę nad państwem w ręce swojego wnuka, Horusa.
„Z legend dawnego Egiptu” to opublikowana w 1888 roku nowela Bolesława Prusa. Była pierwsza nowela Prusa, w której zarysowane jest tło historyczne. Historia skoncentrowana jest wokół starego faraona Ramzesa, który jest umierający oraz jego następcy Horusa.
Ramzes jest faraonem, a jego wnuk Horus ma być jego następcą.
Ramzes niespodziewanie podupada na zdrowiu. Wzywa medyka, by ten podał mu lekarstwo, które odbierze mu życie lub je uratuje. Po krótkim wahaniu medyk się zgadza.