Miłość między Marianną i Walerym: młodzi bohaterowie chcą się pobrać, ale staje im na drodze zmiana decyzji Orgona, który wcześniej obiecując rękę swojej córki Waleremu, postanowia, by wyszła ona za mąż za Tartuffe’a.
Uległość Marianny wobec decyzji ojca rodzi konflikt między narzeczonymi: gdy Walery dowiaduje się, że jego ukochana nie rozpacza na wieść o konieczności poślubienia Tartuffe’a (bo jest wychowana tak, by nie sprzeciwiać się woli ojca), sam reaguje niejednoznacznie, mówiąc: Nie wiem, czy mi się cieszyć, czy dziwić wypada. Tym samym dowodzi swojej niepewności co do uczuć narzeczonej – i równocześnie podobne emocje towarzyszą Mariannie, kiedy widzi obojętność Walerego. Sytuacja ta świadczy o ich niedojrzałości. Na szczęście problem rozwiązuje Doryna, sprawiająca, że bohaterowie wyznają sobie miłość. I tak Marianna decyduje się walczyć o swój związek z Walerym, który do końca pozostaje wierny swym uczuciom i lojalny wobec ojca dziewczyny.
Damis i siostra Walerego: w utworze występuje wątek miłości Damisa do siostry Walerego, jednak poza tym, że syn Orgona ją kocha i chce się z nią ożenić, nic więcej na ten temat nie wiadomo.