Emma Bovary, czyli główna bohaterka powieści autorstwa Gustawa Flauberta, pt. „Pani Bovary” to postać, którą zdecydowanie można określić jako definicję postawy romantycznej, w najprostszym tego pojęcia rozumieniu. Kobieta poddawała się fluktuacjom bardzo silnych emocji, które kierowały jej życiem, dużą wagę przywiązywała do miłości, co doprowadziło do jej stopniowej alienacji, a w końcu tragicznej samobójczej śmierci.
Bez wątpienia Emma Bovary jest typową romantyczką. Od wczesnej młodości bardzo dużą rolę w jej życiu odgrywały uczucia i emocje, które stanowiły kompas jej postępowania. W późniejszych latach coraz bardziej wymykają się one spod kontroli. Kobieta zaczyna dążyć do autodestrukcji w wyniku poczucia niespełnienia w miłości, co również jest cechą charakterystyczną dla bohaterów romantycznych.
Moim zdaniem postać Emmy to jednak zdecydowana krytyka postawy romantycznej. Wystarczy bowiem prześledzić drogę życia bohaterki, by zobaczyć, że romantyczne wzorce, które zaczerpnęła ze zbyt ufnie czytanych romansów doprowadziły ją i jej rodzinę do tragedii.
Emma żyła w wiecznym uczuciowym nienasyceniu. Nauczyła się, że miłość powinna polegać na wielkich emocjonalnych porywach, ciągłej niepewności, porzuceniach i powrotach, łzach i ekstazie oraz przede wszystkim na spełnieniu zmysłowym. Nic więc dziwnego, że konfrontacja tak wysokich wymagań z rzeczywistością doprowadziła ją do frustracji, depresji i poczucia niespełnienia.
Z tych stanów bohaterka próbowała się wyrwać za pomocą desperackich i nieprzemyślanych działań jak kolejne romanse czy zaciąganie pożyczek na wystawne życie. W pewnym momencie jednak długi zaczęły domagać się spłaty, a tytułowa romantyczka zobaczyła, że została zupełnie sama. Jej romantyczna natura doprowadziła do zupełnej katastrofy, która Emmę kosztowała życie.
Emma Bovary jest przykładem na to, jak niewłaściwie rozumiany romantyzm może zniszczyć człowiekowi życie. Egzystencja ludzka nie polega wyłącznie na ciągłych porywach pozytywnych emocji, lecz także na umiejętności życia w chwilach ciszy, spokoju, odpoczynku, zdrowej rutyny. Postawa romantyczna nie daje na to miejsca, o czym dobitnie świadczy fakt, że historie bohaterów literatury tego gatunku są zwykle pełne wzlotów i upadków emocjonalnych, a niekiedy wielkich i doniosłych czynów, lecz często przedwcześnie kończą się zgonem. Postać Emmy Bovary może służyć jako ostrzeżenie przed takim finałem.