– To cudownie odnaleziony syn Tomasza d’Alburci (Anzelma);
– uratował życie tonącej Elizie. Dziewczyna sprowadza go do majątku Harpagona i odtąd zostaje on rządcą, jest traktowany jak domownik;
– ukrywa swoje pochodzenie nawet przed Elizą. Zachowuje się w sposób tajemniczy – postępuje tak, jakby chciał wykorzystać trudną sytuację dziewczyny i jej desperację, choć od początku deklaruje, że jego miłość jest prawdziwa, a intencje czyste, co potwierdza także w rozmowie z Harpagonem;
– skrzętnie ukrywa przed Skąpcem swój związek z dziewczyną, by zyskać na czasie i móc zaskarbić sobie jego przychylność;
– wchodzi w rolę pochlebcy Harpagona. We wszystkim mu przytakuje i robi to umyślnie. Jak twierdzi, aby pozyskać sobie ludzi, nie ma lepszej drogi, niż stroić się we własne ich skłonności, przejmować się ich mniemaniami, patrzeć z zachwytem na wady i przyklaskiwać wszystkim uczynkom;
– zachowuje dystans wobec Kleanta i nie wchodzi z nim w komitywę;
– ostatecznie, dzięki pieniądzom i wstawiennictwu ojca, zostaje narzeczonym Elizy.
Główne cechy: tajemniczość, ukrywanie swojej tożsamości, podstępność, spryt, znajomość ludzkiej natury, miłość do Elizy.