Zagadnienia związane z pamięcią i wspomnieniami, a także ich wybiórczością, zawsze stanowiły, stanowią i zapewne stanowić będą interesujący temat dla literatury. W naszej pamięci bowiem wydarzenia potrafią zmieniać swój przebieg, wyglądać lepiej lub gorzej, niż miało to miejsce w rzeczywistości, potrafią mieć większe lub mniejsze znaczenie.
Samotność jest stanem, którego nikt nie pragnie, a większość ludzi stara się go za wszelką cenę unikać. Nic dziwnego – człowiek jest „zwierzęciem stadnym” – potrzebuje innych ludzi, choćby do zaspokajania potrzeby akceptacji, miłości czy opieki. Samotność ma jednak bardzo wiele oblicz, z których dużo było na przestrzeni wieków określanych i wyjaśnianych przez wybitnych twórców literatury różnych epok.
Postać matki w światowej kulturze ma miejsce wyjątkowe. Matka symbolizuje życie, opiekę, dobro, czułość i miłość, przez fakt, że to ona nosi pod sercem dziecko, wydaje je na świat i otacza opieką w pierwszych najważniejszych chwilach życia.
Istnieje wiele teorii na temat tego, czym jest sprawiedliwość. Najprościej można powiedzieć, że jest to stan równowagi pomiędzy tym, co czynimy w życiu, a tym, jakie ponosimy tych czynów konsekwencje, zarówno pozytywne, jak i negatywne.
Bohaterowie literaccy, którzy w trakcie swojego życia w pewien sposób zmieniają się wewnętrznie, są nam najbliżsi, ponieważ są podobni do nas samych. Człowiek nie pozostaje taki sam przez całe życie. Zmieniamy się pod wpływem wieku, dojrzewania, a także sytuacji życiowych, które każą nam dokonywać wyborów i rozwiązywać wewnętrzne dylematy moralne. W takich sytuacjach dowiadujemy się o sobie najwięcej.
W średniowieczu elitę każdego nowoczesnego społeczeństwa stanowiło rycerstwo. Była to epoka, w której cały czas trwały wojny, więc ludzie, którzy na nich walczyli i bohatersko chronili maluczkich, byli uważani za herosów.
Poniżej prezentujemy listę pytań jawnych na maturę ustną z języka polskiego w 2026 roku.
Powieść Ignacego Krasickiego pt. Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki jest w pełni powieścią dydaktyczną, o czym świadczy zwłaszcza jej druga część, w której bohater zostaje poddany moralnej i filozoficznej reedukacji na wyspie Nipu.
Pajączek na rowerze Ewy Nowak to jedna z tych powieści, które uzmysławiają nam, jak bardzo różnią się od siebie światy dorosłych i dzieci oraz młodzieży. Utwór ten również pozostawia nas z refleksją na temat tego, czy na pewno ten pierwszy świat, świat dorosłości, w którym teoretycznie tkwimy przez większość swojego życia, istotnie jest dużo bardziej wartościowy, tak jak przyjęło się na jego temat myśleć. Młodość oczywiście ma swoje niedociągnięcia, ale ma również szczerość, prostoduszność i autentyczność, których nierzadko brakuje ludziom dojrzałym.
Ola i Marcelina rozmawiają o tym, że nie chcą wracać do szkoły. Dziewczynki znajdują zaginione klucze, których właścicielem okazuje się Łukasz. Ola wraz z siostrą i mamą odbierają babcię z kursu komputerowego. Mama Łukasza okazuje się dawną znajomą mamy Oli.