Wiersz Juliusza Słowackiego Smutno mi, Boże, nazywany tak za sprawą zapadającego w pamięć refrenu, funkcjonuje też pod tytułem Hymn oraz Hymn o zachodzie słońca na morzu. Z autorskiego dopisku pod wierszem wiadomo, że utwór powstał podczas „zachodu słońca na morzu przed Aleksandrią”.
Rozmowa z piramidami to jeden nostalgicznych wierszy Juliusza Słowackiego, który podejmuje tematykę patriotyczną. Jak zawsze, poeta odnajduje podobieństwo między historią świata a sytuacją współczesnej mu Polski, a także wplata w utwór elementy autobiograficzne.
Utwór powstał w czasie pobytu Słowackiego w Szwajcarii. Poeta umieścił pod wierszem dokładny czas i miejsce jego napisania – 20 lipca 1835 roku nad jeziorem Leman. Hipotezy dotyczące poświęcenia tego utworu młodzieńczej miłości poety, Marii Wodzińskiej, pojawiają się rzadko.
Juliusz Słowacki większą część swojego dorosłego życia spędził na emigracji. W wielu jego utworach pojawia się motyw matki, za którą poeta tęskni i która, zostawszy w ojczyźnie, cierpi z powodu nieobecności syna. Utwór Do matki jest swoistym poetyckim listem skierowanym do Salomei Słowackiej. Ze względu na kontekst biograficzny podmiot liryczny można utożsamiać z samym artystą.
Juliusz Słowacki (ur. 4 września 1809 roku w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu). Jeden z najwybitniejszych twórców polskiego romantyzmu, poeta, dramaturg, epistolograf, określany jako jeden z trzech Wieszczów Narodowych – obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego.