Juliusz Słowacki (1809 – 1849) był prekursorem romantyzmu, zajmował się głównie pisaniem poezji i dramatów, w jego dorobku spotkać można również powieści poetyckie i epistolografie. W swoim krótkim życiu zdobył wielką sławę, nie tylko w Polsce, a także poza jej granicami, między innymi we Francji.
Autorem „Lilli Wenedy” jest Juliusz Słowacki. Opublikowano ją w 1840 roku w Paryżu. Utwór to tragedia w pięciu aktach, opisująca losy legendarnych wodzów — Wenedów i Lechitów. Lilla Weneda, tytułowa bohaterka, próbuje ocalić bliskich przed śmiercią z rąk przeciwników.
Przybycie harfiarzy do groty i przekazanie informacji o losach bitwy.
Zagrzanie muzyków do pieśni przez Rozę Wenedę.
Rozmowa Lecha z jeńcami.
Prośba Lilli Wenedy o pomoc dla ojca i braci, śluby czystości.
Podpalenie celi przez Ślęzę.
Autorem dramatu „Lilla Weneda” jest Juliusz Słowacki. Został napisany w 1839, a wydany w 1840. Opowiada tragiczną historię Wenedów, ludu podbitego przez Lechitów. Lilla Weneda, główna bohaterka dramatu, próbuje uratować ojca i braci przed śmiercią z rąk przeciwników. Utwór nawiązuje do legend i mitów wielu kultur, tworząc niepowtarzalny świat fantastyczny.
Dramat romantyczny Juliusza Słowackiego „Balladyna” jest jednym z typowych utworów epoki. Opowiada historię inspirowaną legendą o królu Popiele. Zawiera wiele elementów fantastycznych, które budują świat przedstawiony sztuki.
Jednym z najważniejszych elementów romantycznego dramatu Juliusza Słowackiego jest wędrówka głównego bohatera. Ma ona na celu nie tylko zwiedzenie Europy, ale także poznanie samego siebie. Kordian, tytułowa postać w sztuce decyduje się na podróż po nieudanej próbie samobójczej.
Wiersz W pamiętniku Zofii Bobrówny powstał w Paryżu 13 marca 1844 roku. Utwór został opublikowany dopiero po śmierci poety, w 1866 roku.
Wiersz Testament mój powstał na przełomie 1839 i 1840 roku w Paryżu, gdzie polski wieszcz przebywał na emigracji.
Wiersz Sowiński w okopach Woli jest poświęcony pamięci polskiego generała Józefa Longina Sowińskiego (1777-1831), który uczestniczył w powstaniu kościuszkowskim, w kampanii napoleońskiej na Moskwę w 1812 roku (wówczas stracił nogę) i ostatecznie w powstaniu listopadowym. Jako jeden z obrońców Warszawy walczył on w Reducie Wolskiej, gdzie zginął 6 listopada 1830 roku, w czasie rosyjskiego natarcia.
Wiersz Juliusza Słowackiego Smutno mi, Boże, nazywany tak za sprawą zapadającego w pamięć refrenu, funkcjonuje też pod tytułem Hymn oraz Hymn o zachodzie słońca na morzu. Z autorskiego dopisku pod wierszem wiadomo, że utwór powstał podczas „zachodu słońca na morzu przed Aleksandrią”.