Bunt jest nieodzowną częścią życia człowieka. Jest najczęściej związana z młodością, idealizmem, gdy ludzie czuja, że świat stoi przed nimi otworem. Jest on także związany z odpowiedzialnością i konsekwencjami, które niekoniecznie są przyjemne. Najczęściej rebelia zostaje stłumiona, a buntownicy są traktowani wyjątkowo wrogo.
Jednym z najważniejszych elementów romantycznego dramatu Juliusza Słowackiego jest wędrówka głównego bohatera. Ma ona na celu nie tylko zwiedzenie Europy, ale także poznanie samego siebie. Kordian, tytułowa postać w sztuce decyduje się na podróż po nieudanej próbie samobójczej.
Miłość to jedno z najważniejszych i najsilniejszych uczuć, jakich doświadczamy w życiu. Wszyscy dążymy do miłości. Poczucie, że istnieje na świecie druga osoba, której na nas zależy i która chce dla nas jak najlepiej, która wytrwa przy nas nawet w najgorszych chwilach, jest chyba najsilniejszym motywatorem do działania i życia. Bywa jednak, że tak silne uczucie nie zostanie zrealizowane po naszej myśli – nasi wybrańcy nas nie zechcą, nie odwzajemnią naszego uczucia. Wówczas potężna moc miłości może obrócić się przeciwko nam i doprowadzić nawet do nieszczęścia.
Młodzi ludzie często są idealistami. Z jednej strony może to być pozytywne, ponieważ wierzą, że mogą wiele osiągnąć i stworzyć lepszy świat niż poprzednie pokolenia. Idealizowanie rzeczywistości czasami może być jednak niebezpieczne i prowadzić człowieka do upadku. Doskonałymi przykładami są tutaj postaci literackie: bohaterowie romantyczni, tytułowy bohater dramatu Kordian Juliusza Słowackiego oraz bohaterowie Przedwiośnia Stefana Żeromskiego: Seweryn i Cezary Baryka.
Wszyscy w życiu kierujemy się pewnymi określonymi wartościami, chociaż nie zawsze nawet zdajemy sobie z tego sprawę. Określone zachowania ludzkie i postawy budzą w nas szacunek i sympatię, inne niezgodę, bunt czy wręcz odrazę. Rzadko jednak zastanawiamy się nad tym, czy nasze wartości są dla nas na tyle istotne, że oddalibyśmy za nie to, co mamy najważniejszego – własne życie.
Poszukiwanie sensu życia jest nieodzownym elementem istnienia każdego człowieka, którego w pewnej chwili nachodzi refleksja metafizyczna nad własnym życiem, nad własną drogą. Niektórzy nie potrafią poradzić sobie z odpowiedzią na to pytanie, inni zaś robią wszystko, by znaleźć odpowiedź. Często wyruszają w drogę, która okazuje się trudna, a także zmienia ich.
Walka za ojczyznę i poświęcanie się dla jej dobra zajmują w literaturze polskiej bardzo specyficzne miejsce, ponieważ historia naszego kraju na przestrzeni wieków przysparzała wielu pretekstów o rozważań na te tematy. Kwestie te poruszali najwybitniejsi poeci i pisarze. Każdy z nich miał też nieco odmienną koncepcję tego, jak takie poświęcenie powinno wyglądać.
Większość ludzi uwielbia podróżować. Podróże są zawsze okazją do poznania nowych kultur, języków, ludzi, historii. Niektórzy jednak w podróżowaniu widzą okazję do zagłębienia się we własne wnętrze, w swoje myśli i wątpliwości, czemu niewątpliwie sprzyja zmiana codziennego otoczenia i krajobrazu.
Mesjanizm to jedna z metafizycznych koncepcji interpretowania losów narodu polskiego, jakich wiele kwitło w epoce romantyzmu. Polska znajdowała się wówczas pod zaborami, a trendy epoki skłaniały twórców do szukania różnego rodzaju duchowych wyjaśnień i dróg. Mesjanizm zyskał największą popularność, gdyż był promowany przez najsłynniejszego polskiego wieszcza, Adama Mickiewicza, w jego legendarnym dramacie, pt. Dziady cz. III.
Bardzo rozmaite przyczyny potrafią skłonić człowieka do wyruszenia w podróż. Czasem jest to zwykła ciekawość lub chęć odpoczynku w egzotycznym miejscu. Niekiedy przymus, jak w przypadku ludzi, którzy z przyczyn politycznych lub wojennych muszą opuszczać swoje domy i kraje. Są jednak sytuacje, kiedy człowiek wyrusza, by w odmiennym otoczeniu spróbować zrozumieć lepiej samego siebie i usłyszeć swój wewnętrzny głos.