Dramat romantyczny Juliusza Słowackiego „Kordian” porusza wiele wątków popularnych w jego epoce. Sztuka stanowi polemikę z mesjanizmem ukazanym w „Dziadach” Adama Mickiewicza. W utworze opisującym losy bohatera próbującego odnaleźć siebie pojawiają się wątki patriotyczne. Ze względu na to, „Kordian” stanowi skarbnicę motywów literackich.
Motyw przemiany wewnętrznej
Tytułowy bohater, Kordian, na początku akcji dramatu jest typowym bohaterem romantyzmu stylizowanym na Wertera (bohatera powieści epistolarnej J. W. Goethego). Chłopak zakochuje się w Laurze, dzieli ich spora różnica wieku (starsza dziewczyna), co prowadzi do jego nieszczęścia. Cierpi, tęskni, przez to też podejmuje się próby samobójczej. Dopiero dzięki podróży, w której chce poznać świat, doznaje przemiany na Mount Blanc. Pojawia się tam również jego rozbudowany monolog wewnętrzny, który pokazuje odbiorcom swoje emocje i zachodzące przemiany w bohaterze. Zmienia się w bohatera bajronicznego, buntuje się przeciw rzeczywistości, w jakiej znalazła się Polska. Jego przesadny indywidualizm stanie się także jego największym przekleństwem, gdy samodzielnie spróbuje dokonać zamachu. Odwaga, którą się cechuje, jest już szaleńcza.
Motyw miłości
W związku z epoką, w jakiej tworzył Słowacki, pojawia się wątek nieszczęśliwej miłości. Kordian zakochuje się w dużo starszej Laurze. Kobieta wykazuje się zdrowym rozsądkiem i nie chce wchodzić w romans z niedojrzałym chłopcem, wtedy czternastolatkiem. Nie zamierza również czekać, aż dorośnie. Ze względu na to główny bohater cierpi.
Mocno angażuje się również w związek z Wiolettą. Prawdziwie ją kocha, jednak postanawia dokonać podstępu, który obnaża nieszczerość uczuć po jej stronie. Gdy okazuje się, że nie ma pieniędzy, porzuca go.
Motyw spisku
Po powrocie z podróży po Europie Kordian angażuje się w działania spiskowców. Chcą oni dokonać zamachu na cara. Słowacki przez wydarzenia w lolach katedry pokazuje niegotowość Polaków do realnych działań narodowowyzwoleńczych. Ludzie boją się represji, przez co nie ma dużego poparcia społeczeństwa. Bunt jest dlatego skazany na porażkę.
Plan zostaje porzucony w głosowaniu, jednak mimo to Kordian decyduje się na samodzielne działanie. Wieszcz pokazuje tym kolejny ówczesny problem — skrajny indywidualizm, przez co nikt nie chce ze sobą współpracować.
