Ludzie mają wiele wad i nieustannie muszą się zmagać z rozmaitymi słabościami. Czasami jest to walka udana, a czasami zdarza się, że dana osoba ulegnie swojej słabości. Mogą być to różne kwestie, czasami słabość jest jakąś błahostką, a czasami prowadzi człowieka do złych czynów, których nie powinien był popełniać. Słabość ma zatem swoje rozmaite konsekwencje moralne. Temat ten obecny jest w wielu dziełach literackich, gdzie autorzy ukazują różne słabości bohaterów i każą im z nimi walczyć, często z różnym skutkiem. Ma to miejsce w takich utworach jak „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego, „Potop” Henryka Sienkiewicza, „Kordian” Juliusza Słowackiego czy „Makbet” Williama Szekspira.
„Zbrodnia i kara” to studium psychologiczne mordercy. Główny bohater, Rodion Raskolnikow, cierpi nędzę, musiał porzucić studia i nie ma żadnych perspektyw na przyszłość. Budzi to w nim frustrację i złość, a na dodatek wierzy on też, że jednostki wybitne mają prawo do usuwania ze świata złych ludzi, takich jak stara lichwiarka. Raskolnikow ostatecznie morduje kobietę, lecz powieść jest zapisem jego licznych słabości, takich jakie od wieków dręczą ludzi.
Raskolnikow jest w złej pozycji, odebrano mu szansę na lepszą przyszłość, mierzy się z niesprawiedliwością społeczną i nie może wykorzystywać swojego intelektu. Wszystko to budzi w nim złość i bunt, poczucie niesprawiedliwości. Logiczne jest zatem, że Raskolnikow odczuwa chęć uzewnętrznienia swojej złości i wyżycia się na kimś, kto w jego przekonaniu jest winien jego sytuacji. Ofiarą tego pada lichwiarka, a Raskolnikow pada ofiarą swoich słabości. Z czasem zdobywa się na siłę woli, która pozwala mu przyznać się do popełnionej zbrodni i odbyć zasłużoną karę.
„Potop” to z kolei świadectwo walki ze słabościami głównego bohatera, Andrzeja Kmicica. To awanturnik i hulaka, szlachcic, który liczy się tylko ze sobą. Powoduje to niechęć jego ukochanej, Oleńki Billewiczówny. Na dodatek Kmicic popełnia błąd i w czasie potopu szwedzkiego staje po stronie zdrajców. By odzyskać dobre imię i zdobyć miłość Billewiczówny, musi on walczyć ze swoimi słabościami, które namawiają go do złego. Kmicic jednak ulega przemianie, staje się dobrym patriotą, gotowym oddać swoje życie za ojczyznę. Pokonuje swoje słabości i rozumie, co jest naprawdę ważne. W ten sposób zyskuje uznanie króla Polski, a Oleńka odwzajemnia jego miłość i zostaje jego żoną. To przykład na to, że słabości da się pokonać ciężką pracą i wyrzeczeniami.
Ze słabościami walczy także Kordian z dramatu Juliusza Słowackiego. Początkowo jest on samotnym i niedojrzałym młodzieńcem, bohaterem biernym i oddającym się refleksjom zamiast przejść do działania. Kordian zaczyna się jednak zmieniać, zwłaszcza po swojej próbie samobójczej i dostrzega konieczność zmiany. Staje się w związku z tym dojrzałym patriotą, który wie, że wolność można odzyskać tylko czynem. Podejmuje się zatem misji samodzielnego zamordowania cara w jego sypialni. Niestety w trakcie próby dokonania tego Kordiana ogarniają wyrzuty sumienia i poddaje się on presji. Jego słabości wygrywają, nie daje on rady ich pokonać, przez co zostaje aresztowany i skazany na śmierć, a Polska wciąż tkwi we władzy rosyjskiego cara.
Ze swoimi słabościami zmaga się Makbet, który chce być dobrym rycerzem i poddanym króla Dunkana. Jednak ma w sobie ambicję i pragnienie władzy, których nie da się pogodzić z tym, czego pragnie. Jego słabości zostają wyzwolone przez przepowiednię trzech wiedźm które pozdrawiają Makbeta jako przyszłego króla Szkocji. Pod ich wpływem oraz za namową żony Makbet zabija swojego króla i przejmuje jego tron, ale ostatecznie upada i ginie, co jest spowodowane poddaniem się jego słabościom.