O wybitnych postaciach historycznych przywykliśmy myśleć niemalże jako o pomnikach, które kiedyś przez chwilę stąpały po ziemi. Warto pamiętać, że byli oni takimi ludźmi jak my. Przypomina o tym opowieść Julity Grodek, pt. Mania, dziewczyna inna niż wszystkie.
Mania dziewczyna inna niż wszystkie – streszczenie krótkie
Mania, dziewczyna inna niż wszystkie to opowieść o życia Marii Skłodowskiej-Curie. Często wyobrażamy sobie noblistkę jako wybitnego naukowca, zamkniętego od rana do wieczora w swoim laboratorium. Ta opowieść przybliża nam inny wizerunek tej postaci. Tak jak my wszyscy była dzieckiem, dziewczynką, później pannicą i kobietą. Charakteryzowała się wybitną inteligencją, ale miała problemy ze zdobyciem wykształcenia, ponieważ epoka, w której żyła nie sprzyjała edukacji wyższej kobiet. Miała rodzeństwo i była przywiązana do swoich rodziców.
W końcu udało jej się wyjechać za granicę, gdzie studiowała razem z siostrą – na Sorbonie. Zdobyła wykształcenie, a swoimi późniejszymi odkryciami udowodniła całemu światu, że była jedną z najwybitniejszych badaczek w historii ludzkości. Odkryła dwa pierwiastki – rad i polon – za co dwukrotnie uhonorowano ją Nagrodą Nobla. Przy tym pozostawała dobrą żoną i kochającą matką. Zmarła w wyniku choroby nowotworowej, której źródeł dopatrywano się w częstej ekspozycji na promieniowanie w czasie wieloletnich badań.
Mania dziewczyna inna niż wszystkie – streszczenie szczegółowe
Opowieść przedstawia życie jednej ze zwykłych rodzin, które funkcjonowały w Warszawie w 1871 roku. Składała się ona z rodziców – nauczycielki i dyrektora szkoły. Spośród piątki rodzeństwa wyróżniała się zdecydowanie Mania – czterolatka, która powoli samodzielnie uczyła się czytać. W domu stawiano na wykształcenie, nie tylko szkolne, lecz także muzyczne czy sportowe. Rodzina żyła w bliskości i miłości. Mania charakteryzowała się nie tylko niezwykłą jak na swój wiek inteligencją, lecz także… niesfornymi, niemożliwymi do uczesania lokami.
Mania doświadczała wszystkich trudności, jakich doświadczały kobiety w XIX wieku. Nie mogła uczyć się na zwykłym uniwersytecie, wstąpiła więc wraz z siostrą na Uniwersytet Latający. Cierpliwie znosiła wszystkie, nie zawsze słodkie, a często bardzo gorzkie chwile bycia młodą kobieta, która pragnie wiedzy i nauki, a nie bycia stereotypową żoną i matką. Siostry nie miały pieniędzy, więc miały studiować na zmianę, oczywiście w tajemnicy i zagranicą. Żeby zdobyć pieniądze, Maria udzielała korepetycji. Zakochuje się nawet w synu państwa w jednym z domów, w których uczy, ale jednak uczucie to jest skazane na niepowodzenie.
W końcu dziewczyna rozpoczyna studia na Sorbonie w wieku dwudziestu czterech lat. Tam też poznaje swojego przyszłego męża, Piotra Curie, który udostępnia jej laboratorium potrzebne do badań. Niedługo potem Maria wyszła za mąż za Piotra Curie, a jej kariera nabrała tempa. Nie tylko zaczęła publikować prace naukowe, ale też uzyskała stopień profesorski, odkryła dwa nowe pierwiastki i – co najważniejsze – dwukrotnie otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii.
Po śmierci męża samodzielnie wychowywała córkę, która również wyrosła na naukowca. Była zaangażowana w pomoc w czasie I wojny światowej. Jej drogi skrzyżowały się z najwybitniejszym naukowcem naszych czasów, czyli Albertem Einsteinem. W końcu zachorowała na nowotwór i z tego powodu zmarła, a jej ciało na zawsze spoczęło owe Francji.