Państwo Kapulet:
* rodzice Julii;
* skłóceni z rodem Montekich;
* Pan Monteki jest despotyczny, nie bierze pod uwagę zdania córki, kierując jej życiem wedle własnych upodobań; mimo wcześniejszych oporów, postanawia wydać córkę za Parysa:
Cóż to znów? Cóż to? Logika w spódnicy!
Dumnam i wdzięcznam, i zasię nie wdzięcznam,
Jednak nie dumnam! Słuchaj świdrzygłówko!
Nie dziękuj wdzięcznie ni się pyszń z niepyszna,
Lecz zbierz swe sprytne klepki na ten czwartek, 6 lutego 2014
By pójść z Parysem do Świętego Piotra,
Albo cię każę zawlec tam na smyczy.
Rozumiesz? Ty blednico! Ty tłumoku;
Lalko łojowa!
(Akt III, scena 5)
* pani Kapulet kocha córkę, lecz nie próbuje zrozumieć rozterek Julii, nie udziela jej pomocy; jest osobą stanowczą;
* nie wie nawet, ile lat ma dokładnie jej córka;
* jest okrutna i mściwa:
Zlecę ja pewnej osobie w Mantui,
Gdzie ten wygnany renegat się schronił,
Poczęstunek dać mu tak zniewalający,
Że wnet pośpieszy za Tybaltem.
(Akt III, scena 5)
* po odkryciu śmierci Romea i Julii to Pan Kapulet pierwszy wyciągnie rękę do wroga:
Monteki, bracie mój, podaj mi rękę:
Niech to oprawą będzie dla mej córki;
Więcej nie mogę żądać
(Akt V, scena 3)
Główne cechy: zaślepieni złością, uparci, egoistyczni, despotyczni.