Naturalną rzeczą jest fakt, że ludzie się ze sobą nie zgadzają. Każdy ma prawo do własnego zdania i życia według własnych zasad do czasu, kiedy nie zaczyna krzywdzić drugiego człowieka albo działać na szkodę społeczeństwa, w którym funkcjonuje.
Miłość to jedno z najważniejszych i najsilniejszych uczuć, jakich doświadczamy w życiu. Wszyscy dążymy do miłości. Poczucie, że istnieje na świecie druga osoba, której na nas zależy i która chce dla nas jak najlepiej, która wytrwa przy nas nawet w najgorszych chwilach, jest chyba najsilniejszym motywatorem do działania i życia. Bywa jednak, że tak silne uczucie nie zostanie zrealizowane po naszej myśli – nasi wybrańcy nas nie zechcą, nie odwzajemnią naszego uczucia. Wówczas potężna moc miłości może obrócić się przeciwko nam i doprowadzić nawet do nieszczęścia.
Człowiek jako istota społeczna tworzy wiele relacji. Więzi z innymi są nieodłącznym elementem jego egzystencji. Tworząc z kimś związek lub przyjaźń zawsze przyświeca nadzieja, że przyniesie ona pozytywne emocje.
Marzenia są istotną częścią naszej egzystencji, nierzadko napędzając nas do dalszych działań. Są one naszymi potrzebami i pragnieniami, które nie zawsze realizujemy i zdarza nam się je lekceważyć, odkładając na dalszy plan w toku codziennych zajęć.
Sztuka elżbietańska napisana przez Williama Shakespeare’a jest jednym z najbardziej znanych dzieł o miłości na świecie. Tragedia „Romeo i Julia” stała się kanonem nieszczęśliwej miłości. Historia skłóconych rodów, które nie pozwalają na szczęście młodym, zawiera wiele wartych uwagi motywów, przydatnych podczas pisania wypracowania.
Przysłowie „Zgoda buduje, niezgoda rujnuje” jest uniwersalną prawdą życiową. Aforyzm podkreśla wartość spokoju, który może pomóc ludziom w utrzymaniu relacji. Również z pragmatycznego punktu widzenia, lepiej pozostawiać z innymi w dobrych stosunkach, ponieważ dzięki temu w momencie kryzysu ktoś może chcieć pomóc.
Romeo i Julia to tragedia. Zgodnie z wymogami rodzajowymi i gatunkowymi utwór został podzielony na akty, w których z kolei wyróżniono konkretne sceny. Na całą tragedię składa się 5 aktów. Dwa z nich są poprzedzone prologami, a więc pieśniami chóru, które służą zapowiedzeniu zbliżających się wydarzeń oraz pełnią rolę komentarza. Mimo zrezygnowania z zasady trzech jedności, Szekspir nie odszedł całkowicie od formy dramatu antycznego, w którym prologos stanowiły ważny element kompozycji.
Kapulet do Parysa: Prędko więdną przedwczesne mężatki.
* Pan Monteki jest despotyczny, nie bierze pod uwagę zdania córki, kierując jej życiem wedle własnych upodobań; mimo wcześniejszych oporów, postanawia wydać córkę za Parysa:
*rodzice Romea;
