Miłość jest jedną z największych sił, jakie potrafią działać na ludzkie życie. Spełnione uczucie może być największą siłą napędową dla naszego istnienia. Jednakże jej niespełnienie albo inne nieprzyjemne sytuacje z nią związane, mogą nas zniszczyć emocjonalnie i psychicznie. Literatura bardzo lubi rozważać rozmaite warianty niespełnionej miłości, co ułatwia nam znacznie refleksję na ten temat. Przykłady takie możemy znaleźć nawet w dziełach o charakterze narodowym, co świadczy o tym, że indywidualna miłość dwojga ludzi jest tłem najbardziej nawet podniosłych i patetycznych wydarzeń zbiorowych.
Główny bohater powieści poetyckiej Adama Mickiewicza, pt. Konrad Wallenrod, był Litwinem, który został wydarty swojej ojczyźnie przez krzyżaków, gdy był dzieckiem. Wrócił na jej łono, gdy był już młodzieńcem i zakochał się z wzajemnością w córce księcia, Aldonie.
Miłość dwójki młodych jednak nie miała szczęścia. Walter Alf po niedługim czasie doszedł do wniosku, że jest jedynym człowiekiem, który może pokonać zakon krzyżacki, gdyż zna jego tajniki. Decyduje się poświęcić własne szczęście i powrócić do krzyżaków, dostać się na najwyższe szczeble hierarchii i doprowadzić do jego upadku. Unieszczęśliwia tym samym swoją młodą żonę, która z rozpaczy decyduje się na porzucenie doczesnego życia i wybiera los pustelnicy. Każe się zamurować w wieży nieopodal zamku, w którym przez całe życie funkcjonuje jej ukochany. Nie może z nim być, więc nie chce mieć do czynienia ze światem.
Jedyne chwile szczęścia, jakich dostępują Aldona i Wallenrod przez całe swoje dorosłe życie, to chwile odwiedzin Konrada w wieży i szybkie namiętne rozmowy dwojga kochanków poprzez ścianę. Tragizmu tej miłości dopełnia fakt, że Konrad w końcu demaskuje swoje prawdziwe plany i cele, doprowadzając niemal do upadku zakonu krzyżackiego, za co musi zapłacić życiem. Gdy dowiaduje się o tym Aldona, odbiera sobie swoje życie, gdyż świat, po którym nie stąpa jej ukochany mąż, nie przedstawia dla niej już żadnej wartości.
Najważniejszym dziełem w historii całej europejskiej i światowej literatury, opisującym tragizm miłości dwojga bardzo młodych ludzi jest oczywiście dramat autorstwa Williama Szekspira, pt. Romeo i Julia. Dwójka młodych pochodziła z dwóch rodzin arystokratycznej Werony, rodzin zwaśnionych ze sobą śmiertelnie od wielu, wielu pokoleń. Romeo i Julia nie zwracają jednak uwagi na małostkowe waśnie i robią wszystko, by być razem. Doprowadza to jednak do eskalacji konfliktu i rozlewu krwi.
Główni zainteresowani knują spisek, który miałby umożliwić im ucieczkę i szczęśliwe życie, lecz dochodzi do tragicznego nieporozumienia i oboje płacą za nie życiem. Dopiero widząc ich martwe ciała, przedstawiciele obu rodzin spostrzegają, jak niepotrzebny był konflikt i obiecują, że już nigdy nie powtórzą swoich błędów. Romeo i Julia musieli więc zginąć, by spokojnie móc się ze sobą złączyć. Dramat Williama Szekspira stworzył cały kontekst dla wszystkich późniejszych opowieści o nieszczęśliwej miłości i do dzisiaj pozostaje pod tym względem niedoścignionym wzorem.