Miłość do ojczyzny to indywidualna sprawa każdego człowieka i tak naprawdę istnieje jej tyle rodzajów, ilu istnieje ludzi chodzących po ziemi. Dla niektórych ojczyzna nie jest w ogóle istotnym czynnikiem ich życia i tożsamości, dla innych – będzie podstawowym fundamentem, na którym zbudują swoje życie.
Od niepamiętnych czasów toczy się światopoglądowa dyskusja nad tym, czy społeczeństwa składają się z wybitnych jednostek, które nadają tempo rozwojowi cywilizacyjnemu, czy jednak jakikolwiek postęp jest możliwy wyłącznie dzięki współpracy większych ludzkich grup.
Zagadnienia związane z pamięcią i wspomnieniami, a także ich wybiórczością, zawsze stanowiły, stanowią i zapewne stanowić będą interesujący temat dla literatury. W naszej pamięci bowiem wydarzenia potrafią zmieniać swój przebieg, wyglądać lepiej lub gorzej, niż miało to miejsce w rzeczywistości, potrafią mieć większe lub mniejsze znaczenie.
W dzisiejszych czasach raczej wiemy już, że majątek i pochodzenie nie mają, lub nie powinny mieć znaczenia w relacjach międzyludzkich. To, w jakiej rodzinie ktoś się rodzi i jak układa mu się życie pod względem finansowym, nie zawsze jest zależne od człowieka, więc na tej podstawie nie da się powiedzieć niczego o rzeczywistej wartości danej osoby.
Wszyscy mamy jakieś cele,niektórzy bardzo przyziemne, inni szalenie ambitne. Rzadko kto jednak potrafi dążyć do wyznaczonych sobie celów i zamierzeń z determinacją i konsekwencją, gwarantującą powodzenie. Często brakuje nam właśnie motywacji, umiejętności robienia małych kroków, a nie rzucania się od razu na wielkie rzeczy. Przez brak szybkich rezultatów wielu ludzi się po prostu zbyt szybko zniechęca, nieraz będąc już naprawdę o krok od osiągnięcia sukcesu.
Przestrzeń, w której żyjemy, funkcjonujemy i pracujemy na co dzień, ma na nas ogromny wpływ, chociaż często tego faktu nie dostrzegamy, albo go ignorujemy. W ciąg ostatniego półtora stulecia doszło do niesamowitego rozrostu miast jako ośrodków, gdzie żyje się najnowocześniej i gdzie najlepsze są warunki do rozwoju i szanse na awans społeczny.
Wiele osób twierdzi, że to właśnie przyjaźń jest najistotniejszą wartością, najistotniejszym uczuciem w naszym życiu, które przewyższa nawet miłość, która przecież potrafi się wypalać, a nawet zamieniać w niechęć czy nienawiść.
Nie wszyscy ludzie są równi, różnimy się pod bardzo wieloma względami i jest to piękne i ciekawe. Dzisiaj świat dąży do równości, ale w przeszłości te różnice były jeszcze bardziej wydatne. Na pierwszy plan zawsze wysuwały się różnie po względem majątkowym. Bogaci zawsze patrzyli na biednych z pogardą, a biedni na bogatych z zazdrością i zawiścią.
Izabela Łęcka i Emma Bovary to bohaterki dwóch wielkich europejskich powieści realistycznych drugiej połowy XIX wieku – „Lalki” Bolesława Prusa i „Pani Bovary” Gustawa Flauberta. Obie te kobiety łączy postawa życiowa, która sprawia, że mogą być dla wielu osób niezrozumiałe i wzbudzać antypatię.
Miłość to jedna z najpotężniejszych sił, jakie potrafią wstrząsnąć i zawładnąć naszym życiem. Fascynacja drugą osobą, gotowość do zrobienia niemal wszystkiego, by zdobyć jej serce, wreszcie decyzja, że to właśnie o tę osobę chce się dbać do końca życia – te wszystkie czynniki sprawiają, że o miłość zabiegamy jak o niewiele innych rzeczy w życiu.