Problematyka prawdy i fałszu jest jedną z najstarszych, jakie nurtują rodzaj ludzki. Już od starożytności wielcy filozofowie zadają sobie pytanie o to, co właściwie można określić mianem prawdy. Przez potoczne używanie tego słowa nie zdajemy sobie bowiem sprawy z ulotności samej koncepcji.
Przysłowie mówi, że podróże kształcą. Najczęściej jedna rozumiemy to sformułowanie jako poznawanie nowych miejsc, zwiedzanie muzeów, zabytków, lub poznawanie zwyczajów ludzi żyjących na co dzień tysiące kilometrów od nas. Literatura jednak uczy nas, że podróż potrafi wywrzeć wpływ również na nasze wnętrze, nauczyć nas czegoś o sobie samych i zwrócić nas światu zupełnie odmienionych. Podróż więc może być sposobem na odkrycie nie tylko otaczającego nas świata, lecz także nas samych.
Człowiek jako istota społeczna tworzy wiele relacji. Więzi z innymi są nieodłącznym elementem jego egzystencji. Tworząc z kimś związek lub przyjaźń zawsze przyświeca nadzieja, że przyniesie ona pozytywne emocje.
Marzenia są istotną częścią naszej egzystencji, nierzadko napędzając nas do dalszych działań. Są one naszymi potrzebami i pragnieniami, które nie zawsze realizujemy i zdarza nam się je lekceważyć, odkładając na dalszy plan w toku codziennych zajęć.
Powieść polityczno-społeczna „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego opowiada o życiu Cezarego Baryki. Czytelnik towarzyszy mu przez kilka lat życia, kiedy dojrzewa i staje się dorosłym mężczyzną. W „Przedwiośniu” pojawia się wiele wartościowych motywów literackich.
Każdy człowiek przeżywa okres młodości. Najczęściej wiąże się on z gwałtownymi przemianami w ciele i psychice. Nastolatkowie często przeżywają różnego rodzaju bunty — wobec rodziców, bliskich, porządku społecznego i politycznego. Wynika to z nagłych, bardzo intensywnych zmian wynikających z dojrzewania.
