Konflikt pokoleń, jaki często pojawia się pomiędzy rodzicami i dziećmi wynika z różnicy wieku, doświadczenia i perspektywy. Młodzi są silni, witalni i dynamiczni, mają ogrom energii i przeświadczenie, że mogą zdobyć cały świat.
Czasem nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak mocno świat, w którym żyjemy, jest urządzony według różnego rodzaju norm społecznych, obyczajów czy konwenansów. Są to dla nas rzeczy tak oczywiste, że niemal przezroczyste.
Zmiana jest nieunikniona, zarówno w życiu każdego człowieka, jak i całym społeczeństwie. Stajemy więc przed dylematem, czy lepiej pozostać wiernym tradycji, czy szukać nowych dróg. Zmiana i nowoczesność mogą wydawać się kuszące, ale odejście do tradycji nie zawsze ma same pozytywne konsekwencje. Przykłady znajdziemy w literaturze, między innymi dramacie Wesele Stanisława Wyspiańskiego czy Tango Sławomira Mrożka.
Konflikt pokoleń to odwieczna cecha nieskończonej sztafety generacyjnej. Młodzi buntują się przeciw starszym, mają więcej energii, są bardziej odważni, dokonują, ile mogą, a potem sami dojrzewają. Rodzi się nowe pokolenie, którego starsi już nie rozumieją, zapomniawszy, że sami niedawno tacy byli. Spięcia pomiędzy pokoleniami wynikają właśnie z tych różnic i niekiedy urastają do rangi prawdziwych problemów. Niekiedy jednak sytuacja ta jest jeszcze bardziej skomplikowana.
Taniec jest bardzo naturalnym sposobem ruchu i spędzania czasu, np. przy muzyce. Przez lata miał on znaczenie rytualne, bądź był interpretowany jako wyraz równości wobec śmierci (średniowieczne dance macabre). Dziś jest rozumiany głównie jako satysfakcjonująca forma relaksu z drugą osobą.
Porządek społeczny to przestrzeń, w której – przynajmniej w idealnej sytuacji – wszystkim obywatelom danego państwa czy danej zbiorowości ma się żyć dobrze, wygodnie i bezpiecznie. Często jednak zdarza się, że porządek ten jest zaburzony, co ma bezpośrednie przełożenie na komfort naszego życia. Wówczas budzi się w nas bunt, który w zależności od sytuacji przybierać może bardzo różne formy.
„Tango” to dramat autorstwa Sławomira Mrożka, który przedstawia historię pewnej skonfliktowanej ze sobą rodziny, w której ścierają się dwie odmienne wizje sposobu życia. Ścierają się ze sobą przedstawiciele starszego pokolenia, czyli rodzice (Eleonora i Stomil) oraz babcia czy wujek. Po drugiej stronie barykady stoi z kolei Artur, który pragnie zmienić otaczającą go rzeczywistość.
Dramat Sławomira Mrożka o tytule „Tango” opisuje ciekawą wizję społeczeństwa. Pokazany zostaje bunt młodych, którzy pragną powrócić do świata tradycji, odrzuconego przez ich rodziców. Artur, syn Eleonory i Stomila, chce powrotu dawnych zasad.
Zwyczaje są jednym z nośników kultury i dziedzictwa. Ludzie, kultywując tradycje, spełniają wymagania społeczne, dostosowują się do przyjętych norm. Niektóre osoby lubią żyć zgodnie z konwenansami, na przykład szykując dwanaście potraw na wigilijny stół, jednak dla innych będzie to przykry obowiązek, którego nie chcą wypełniać i czują się zmuszeni przez społeczeństwo.