Konflikt pokoleń to odwieczna cecha nieskończonej sztafety generacyjnej. Młodzi buntują się przeciw starszym, mają więcej energii, są bardziej odważni, dokonują, ile mogą, a potem sami dojrzewają. Rodzi się nowe pokolenie, którego starsi już nie rozumieją, zapomniawszy, że sami niedawno tacy byli. Spięcia pomiędzy pokoleniami wynikają właśnie z tych różnic i niekiedy urastają do rangi prawdziwych problemów. Niekiedy jednak sytuacja ta jest jeszcze bardziej skomplikowana.
Sławomir Mrożek napisał dramat, pt. Tango. Przedstawił w nim sytuację zgoła zaskakującą. Oto w pewnej rodzinie doszło do odwrócenia ról pokoleniowych, a co za tym idzie do zmiany warunków konfliktu generacyjnego. Najmłodszy przedstawiciel rodziny, Artur, z kolei tęskni do tradycyjnego formatu rodziny. Jego rodzice oraz babka ignorują wszelkie zasady, normy i konwenanse społeczne w kwestii ubioru, zachowania (prywatnego i społecznego) czy moralności.
Artur zaś uważa, że pozbawia go to jakiegokolwiek punktu odniesienia w jego własnym dojrzewaniu. Młody człowiek powinien mieć się przeciwko czemu buntować, a jemu pozwala się na wszystko, a wręcz zachęca się go do anarchii. Postanawia więc zbuntować się przeciw brakowi zasad i próbuje wtłoczyć wszystkich członków swojej rodziny na powrót w odpowiednie role. Nie udaje mu się to, co wpędza go w prawdziwą rozpacz.
Co więcej, Artur zostaje pobity na śmierć przez Edka, przyjaciela rodziny, który znalazł się w niej dosyć przypadkowo. Reprezentuje on siłę fizyczną i przemoc nie popartą intelektualnie. Wydźwięk dramatu Mrożka jest taki, że anarchia w rodzinie, której symptomem jest odwrócenie ról generacyjnych, może prowadzić do jej rozpadu. W makroskali jest to metafora przejęcia przez władzę totalitarną społeczeństwa, które jest wewnętrznie podzielone.
Konflikt pokoleń nie musi jednak dotyczyć członków jednej rodziny. Może dotyczyć grup generacyjnych na progu nowej epoki. Tak było w przypadku słynnego konfliktu klasyków z romantykami, w którym wziął udział również najwybitniejszy wieszcz polski, Adam Mickiewicz. Jego ballada Romantyczność pokazuje dwa różne rozumienia świata metafizycznego.
Dziewczyna rozmawiająca z widmem swojego zmarłego kochanka przez jednych (młodych romantyków) widziana jest jako posiadająca kontakt ze światem metafizycznym, a przez starca (reprezentanta klasyków) jako obłąkana, ponieważ nie istnieje nic, czego nie da się zbadać, zobaczyć, usłyszeć i poczuć. To podstawowa różnica pomiędzy starym i młodym pokoleniem, różnica jakże fundamentalna. Różnica w patrzeniu na rzeczywistość, w interpretowaniu i rozumieniu świata i życia.
Konflikt ostatecznie zwyciężyli romantycy, lecz na podstawie wiersza Mickiewicza każdy z nas może odpowiedzieć na pytanie o to, co jest dla niego w życiu najważniejsze, przed samym sobą. Jak więc widać konflikt pokoleniowy nie musi oznaczać wyłącznie nieporozumień, może on także wygenerować pewną płaszczyznę pojęć, dzięki którym będzie można łatwiej odnaleźć się w otaczającym nas świecie. Odnaleźć się niezależnie od metryki i pokolenia, z którego naprawdę się pochodzi.