* Syn Orgona, pojawia się już w pierwszej scenie, jawnie sprzeciwiając się nowym porządkom wprowadzonym przez ojca. Nie kryje się z niechęcią do Tartuffe’a, formułując groźby świadczące o jego młodzieńczej porywczości:
Przy pierwszej sposobności zdepcę tego płaza!
* cechuje go szczerość i otwartość, nie kryje swoich uczuć; obca mu jest obłuda; lojalnie postępuje wobec ojca, któremu natychmiast donosi o kompromitującej rozmowie Tartuffe’a z Elmirą;
* chce poślubić siostrę Walerego;
* łatwo daje się ponieść negatywnym emocjom, jest gotów użyć siły w obronie swojej siostry:
Nie, przysięgam nie cofnąć się dzisiaj przed niczem,
Aby już raz gruntownie skończyć z tym paniczem.
* prostolinijność i uczciwość nie powalają mu tolerować krętactw Świętoszka, ale nie sprzeciwia się ojcu, który go wydziedzicza i wypędza z domu – z powodu rzekomych niesprawiedliwych zarzutów wobec Tartuffe’a. Damis odchodzi wówczas z godnością, ale dowiedziawszy się o nieszczęściu ojca, wraca, by go wspierać. Dowodzi tym samym miłości, przywiązania i szacunku do patriarchy rodziny, któremu nie wypomina poniesionych krzywd. Wręcz przeciwnie: pełen młodzieńczej energii chce mu pomóc, samodzielnie rozprawiając się ze Świętoszkiem:
Czekajcie tylko, zaraz obetnę mu uszy! (…)
Ubiję go na miejscu i skończę rzecz całą.
Główne cechy: szczerość, lojalność, troska o siostrę, młodzieńcza porywczość.