Dziady część IV odwołują się do ludowego poczucia moralności, zgodnie z którym dobro jest wynagradzane, a zło karane. Gustaw popełnił samobójstwo, czyli zgrzeszył śmiertelnie. Teraz musi co roku wracać na ziemię jako duch-powrotnik i odbywać pokutę – doświadczać ogromnego cierpienia, pod wpływem którego zabił samego siebie.
Stąd płynie przekonanie, że nie wolno odrzucać życia, należy je akceptować takim, jakie ono jest, brać w nim aktywny udział. Życie nie musi przynosić wyłącznie szczęścia czy radości, gdyż częścią ludzkiej egzystencji jest także cierpienie. I tak lekiem na nieszczęśliwe uczucie może stać się aktywność życiowa, miłość do Boga i bliźniego.