Wiersz „Pieśń o domu” zalicza się do nurtu poezji patriotycznej. Jego koncept polega na skupieniu się na słowie „dom” i ukazaniu jego różnych znaczeń. Podmiot liryczny w każdej kolejnej zwrotce rozszerza znaczenie wyrazu, tym samym odwołując się do konieczności walki za ojczyznę.
Aby w pełni zrozumieć wiersz „Wolny najmita” należy najpierw wyjaśnić dwie kwestie. Po pierwsze trzeba odpowiedzieć na pytanie, kim był wolny najmita? Chodzi o chłopa, który po wprowadzeniu ustawy uwłaszczeniowej odzyskał wolność. Od tej pory chłopi mogli sami gospodarować ziemią, został zdjęty z nich obowiązek pańszczyzny. Mimo pozornych zalet ustawa przyniosła więcej złego, aniżeli dobrego. Chłopi byli kompletnie nieprzygotowani na wzięcie swojego losu i losu rodziny we własne ręce.
Wiersz „Rota” pochodzi z roku 1908 i jest poetycką odpowiedzią Konopnickiej na antypolską ustawę uwłaszczeniową, ustanowioną przez parlament pruski w celu wynarodowienia Polaków. Utwór ma charakter hymnu i od wielu lat jest traktowany jako pieśń patriotyczna. Po raz pierwszy została zaśpiewana 15 lipca 1910 roku. Muzykę skomponował Feliks Nowowiejski. To pierwsze historyczne wykonanie towarzyszyło wydarzeniu symbolicznemu – odsłonięciu pomnika powstałego z okazji 500 rocznicy bitwy pod Grunwaldem.
Leopold Staff określany jest jako jeden z najwybitniejszych poetów XX wieku oraz czołowy przedstawiciel nurtu klasycyzmu. Artysta w swojej twórczości często sięgał do antycznych motywów, pomysłów na utwory upatrywał w filozofii czy mitologii. Jego wiersz Odys inspirowany jest Odyseją Homera, przywołuje wieloletnią wędrówkę tytułowego bohatera do domu i zestawia ją z ludzką egzystencją.
Leopold Staff uznawany jest za jednego z najwybitniejszych poetów młodopolskich oraz czołowych przedstawicieli współczesnego klasycyzmu. Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, który poza literaturą zajmował się także tłumaczeniami. Jego twórczość na przestrzeni lat podlegała przemianom, ewoluowała wraz z kształtowaniem się światopoglądu. Zwięzłą prezentacją przemyśleń Staffa na temat roli poezji jest wiersz Ars poetica, będący literackim manifestem.
Leopold Staff był polskim poetą tworzącym w XX wieku, w okresie Młodej Polski, specjalizującym się w szczególności w nurcie klasycyzmu. Jego wkład w rozwój literatury doceniony został poprzez nominację do Nagrody Nobla. Staff jest autorem wiersza Ogród przedziwny, reprezentującego tak zwaną poezję codzienności, będącą metaforą życia człowieka. Utwór pojawił się w tomie Uśmiechy godzin, opublikowanym w roku 1910.
Wiersz Wysokie drzewa składa się z trzech zwrotek o rymach krzyżowych (abab). Tworzy go regularny trzynastozgłoskowiec (ze średniówką po siódmej sylabie). Utwór utrzymany jest w wysokim, klasycystycznym stylu. Słownictwo wiersza odznacza się prostotą, jednak dzięki użyciu go w niecodziennym kontekście zyskuje podniosły charakter.
Przedśpiew otwiera tom wierszy Leopolda Staffa pt. Gałąź kwitnąca, funkcjonuje zatem jako utwór programowy, będący zarysem tematyki całego zbioru. Tytuł odwołuje się do uroczystego nazywania poezji „śpiewem” oraz nawiązuje do tradycji antyku – wówczas poezja miała charakter meliczny i była przeznaczona do śpiewania.
Kowal otwiera debiutancki zbiór Leopolda Staffa pt. Sny o potędze i jest wierszem programowym, stanowiącym zarys tematyki całego tomu. Inspiracją do jego napisania były poglądy poczytnego w modernizmie niemieckiego filozofa, Fryderyka Nietzschego.
Utwór ten wpisuje się w nurt młodopolskiej poezji nastrojowej i jest wyrazem dekadentyzmu. Stanowi ilustrację świadomości człowieka żyjącego na przełomie XIX i XX wieku.