Młodopolski poeta, Leopold Staff, zazwyczaj jest kojarzony jako twórcza współczesnego klasycyzmu. ”Smutek twórcy” to autotematyczny utwór, który pochodzi z tomu “Uśmiechy godzin”, wydanego po raz pierwszy w 1910 roku. Staff określany był jako twórca poezji codzienności, wiązano go z franciszkanizmem. Już za jego życia mówiono i nim jako poecie – pomniku polskiej poezji, co świadczy o pozycji, jaką wypracował sobie wśród twórców.
Leopold Staff to poeta młodopolski, kojarzony jako twórca współczesnego klasycyzmu. Jego utwór “Gęsiarka” wydany został w zbiorze “Ścieżki polne” w roku 1918. Staff pisał wiersze głównie mówiące o codziennym życiu, o rzeczach prostych, związanych z naturą. Sławę zyskał już za swojego życia, był nominowany do Nagrody Nobla. “Gęsiarka” przedstawia postać małej dziewczynki, która zajmuje się wypasem gęsi.
Wiersz „Orędzie” Leopolda Staffa pochodzi z wydanego w 1911 roku zbioru poezji „W cieniu miecza”. Jego poezja była bardzo mocno naznaczona przez filozofię Nietzschego, która głosi afirmację życia, fascynację przyrodą i otaczającym światem oraz filozofie pogody. W jego tekstach mnóstwo jest zachwytu nad sprawami prostych ludzi, nad całym pięknem natury i zwykłą codziennością. Mimo to utwory Staffa pisane są prostym i przystępnym językiem, skierowane do każdego człowieka. Nie inaczej jest również w utworze „Orędzie”.
Leopold Staff określany jest jako jeden z najwybitniejszych poetów XX wieku oraz czołowy przedstawiciel nurtu klasycyzmu. Artysta w swojej twórczości często sięgał do antycznych motywów, pomysłów na utwory upatrywał w filozofii czy mitologii. Jego wiersz Odys inspirowany jest Odyseją Homera, przywołuje wieloletnią wędrówkę tytułowego bohatera do domu i zestawia ją z ludzką egzystencją.
Leopold Staff uznawany jest za jednego z najwybitniejszych poetów młodopolskich oraz czołowych przedstawicieli współczesnego klasycyzmu. Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, który poza literaturą zajmował się także tłumaczeniami. Jego twórczość na przestrzeni lat podlegała przemianom, ewoluowała wraz z kształtowaniem się światopoglądu. Zwięzłą prezentacją przemyśleń Staffa na temat roli poezji jest wiersz Ars poetica, będący literackim manifestem.
Leopold Staff był polskim poetą tworzącym w XX wieku, w okresie Młodej Polski, specjalizującym się w szczególności w nurcie klasycyzmu. Jego wkład w rozwój literatury doceniony został poprzez nominację do Nagrody Nobla. Staff jest autorem wiersza Ogród przedziwny, reprezentującego tak zwaną poezję codzienności, będącą metaforą życia człowieka. Utwór pojawił się w tomie Uśmiechy godzin, opublikowanym w roku 1910.
W poezji Leopolda Staffa uwagę zwracają następujące cechy:
Wiersz Wysokie drzewa składa się z trzech zwrotek o rymach krzyżowych (abab). Tworzy go regularny trzynastozgłoskowiec (ze średniówką po siódmej sylabie). Utwór utrzymany jest w wysokim, klasycystycznym stylu. Słownictwo wiersza odznacza się prostotą, jednak dzięki użyciu go w niecodziennym kontekście zyskuje podniosły charakter.
Przedśpiew otwiera tom wierszy Leopolda Staffa pt. Gałąź kwitnąca, funkcjonuje zatem jako utwór programowy, będący zarysem tematyki całego zbioru. Tytuł odwołuje się do uroczystego nazywania poezji „śpiewem” oraz nawiązuje do tradycji antyku – wówczas poezja miała charakter meliczny i była przeznaczona do śpiewania.
Kowal otwiera debiutancki zbiór Leopolda Staffa pt. Sny o potędze i jest wierszem programowym, stanowiącym zarys tematyki całego tomu. Inspiracją do jego napisania były poglądy poczytnego w modernizmie niemieckiego filozofa, Fryderyka Nietzschego.