Wiersz „Płonąca żyrafa” jest, kolejnym u Grochowiaka, przykładem ekfrazy. W związku z powyższym zasadnym jest przywołanie obrazu ekscentrycznego surrealisty Salvadora Dalego. Płonąca żyrafa jest kompozycją utrzymaną w tonacji niebieskiej. W centrum obrazu znajduje się dziwny twór przypominający trochę człowieka, trochę kukłę, trochę rzeźbę.
Wiersz Ikar jest przykładem ekfrazy, po którą Grochowiak sięgał niezwykle chętnie. Aby go zrozumieć, należy odwołać się do dwóch tekstów kultury: mitu o Ikarze oraz obrazu Bruegla Pejzaż z upadkiem Ikara z 1557 roku. Ikar był synem Dedala, znakomitego rzemieślnika. Dedal został wynajęty przez Minosa. Miał zbudować labirynt dla niebezpiecznego Minotaura. Po zakończeniu pracy Minos nie chciał wypuścić Dedala i Ikara z wyspy. Pomysłowy Dedal skonstruował dla siebie i syna skrzydła – połączył ptasie pióra woskiem. To za pomocą owych skrzydeł ojciec z synem mieli przelecieć nad morzem i uciec z wyspy.
Wiersz jest przykładem ekfrazy, czyli utworu w części stanowiącego opis obrazu malarskiego. Odwoływanie się do dzieł malarskich jest dla tego poety typowe. Jak dowodzi Agata Ławniczak, literaturoznawczyni: Stanisław Grochowiak jest przykładem poety o tej szczególnej wrażliwości, którą zwykliśmy przypisywać malarzowi.
Grochowiak opublikował swoje pierwsze książki w roku 1956. Były to: powieść Plebania z magnoliami oraz tom poezji Ballada rycerska. Zbiór wierszy został szybko dostrzeżony przez krytykę i przyniósł dużą popularność autorowi. W początkach swojej twórczej drogi Grochowiak inspirował się następującymi pisarzami: Tuwimem, Libertem, Gałczyńskim. Poezję Grochowiaka wyróżniały z pewnością swoisty antyestetyzm, lubowanie się w zgrzytliwej wręcz grotesce oraz „parodystyczno – ironiczne łamanie konwencji poetyckich”.
Stanisław Grochowiak (ur. 24 stycznia 1934 roku, zm. 2 września 1976 roku) – polski poeta, prozaik, dramaturg, publicysta. W 1951 roku zaczął studiować polonistykę na uniwersytecie w Poznaniu – jednakże naukę przerwał po kilku miesiącach. Swój debiutancki utwór opublikował na łamach prasy.