Stanisław Grochowiak (ur. 24 stycznia 1934 roku, zm. 2 września 1976 roku) – polski poeta, prozaik, dramaturg, publicysta. W 1951 roku zaczął studiować polonistykę na uniwersytecie w Poznaniu – jednakże naukę przerwał po kilku miesiącach. Swój debiutancki utwór opublikował na łamach prasy. W latach 1953–1955 należał do redakcji „WTK” we Wrocławiu. W 1955 roku osiadł w Warszawie, pracował przez rok w wydawnictwie PAX. W latach 1957–1958 wchodził w skład zespołu redakcyjnego „Za i przeciw”. W latach 1958– 1960 pracował w redakcji „Współczesności”, od 1959 roku piastował urząd redaktora naczelnego. W latach 1961–1963 pracował w „Nowej kulturze”, 1963–1970 w „Kulturze” (będąc kierownikiem działu poezji), od 1972 roku w „Poezji”, a od czerwca 1975 roku w „Miesięczniku Literackim”. Jest laureatem wielu nagród: nagrody państwowej III stopnia (1962), nagrody tygodnika „Kultura” (1970), nagrody ministerstwa kultury i sztuki II stopnia (1973).
Wiersze Grochowiaka były tłumaczone na języki: czeski, słowacki, angielski, francuski, niemiecki, włoski, serbsko-chorwacki, węgierski.