Antygona jest dziełem inspirowanym historią rodu Labdakidów, która należy do mitów genealogicznych, czyli wyjaśniających pochodzenie i losy władców. Co istotne, czas i miejsce akcji tragedii odnoszą się do przestrzeni mitycznej, a nie historycznej.
Czas akcji obejmuje jedną dobę (zgodnie z zasadą jedności czasu) i rozpoczyna się jeszcze przed świtem, kiedy Antygona rozmawia ze swoją siostrą, Ismeną, nakłaniając ją do pochówku brata. Następnie chór wychwala w swoim hymnie wschodzące słońce:
O słońca grocie, coś jasno znów Tebom
Błysnął po trudach i znoju,
Złote dnia oko, przyświecasz ty niebom (…).
Witaj!
Wydarzenia kończą się tego samego dnia o zmierzchu. Wówczas samobójczą śmiercią giną Antygona, Hajmon i Eurydyka.
Akcja rozgrywa się na placu przed pałacem królewskim w Tebach. Zasada jedności miejsca została zachowana dzięki temu, że wszystko, co dzieje się poza miejscem akcji, relacjonują posłańcy, strażnicy lub inni bohaterowie.
Czas i miejsce powstania: tragedia była wystawiana w latach 442-440 p.n.e. w Atenach.
Epoka: starożytność.
Rodzaj: dramat.
Gatunek: tragedia klasyczna.
Czas i miejsce akcji: starożytność, czasy mitu o Labdakidach, akcja trwa jeden dzień i rozgrywa się przed pałacem królewskim w Tebach.
Bohaterowie:
Antygona – córka Edypa,
Ismena – jej siostra,
Kreon – król Teb,
Hajmon – syn Kreona,
Tyrezjasz – wróżbita,
Eurydyka – żona Kreona,
Strażnik,
Posłaniec,
Posłaniec drugi,
Chór tebańskich starców.
Główny wątek: spór pomiędzy Antygoną a Kreonem o pochówek ciała Polinejkesa, konflikt między prawem boskim a ludzkim.