Molier, pisząc Skąpca, inspirował się niedokończoną łacińską komedią rzymskiego dramaturga Plauta z II w. p.n.e. pt. Aulularia.
Aulularia to historia Eukaliona, starego skąpca, dla którego najważniejszy jest posiadany skarb – znaleziona przez niego szkatułka ze złotem. Wszystkie plany, działania, decyzje bohatera koncentrują się wokół tych kosztowności. Eukalion jest chorobliwie podejrzliwy i wszędzie węszy potencjalnych złodziei. Troska o majątek zdominowuje jego życie, powodując, że nie dostrzega on niczego innego: nawet tego, że jego córka Faedria, którą zamierzał wydać za mąż za swojego bogatego sąsiada, zaszła w ciążę z pewnym młodzieńcem. Fakt ten uświadamiają mu dopiero krzyki kobiety, spowodowane bólami porodowymi. Niestety, nie wiadomo, jak kończy się ta sztuka, gdyż akcja urywa się w momencie, kiedy służący zakochanego Lykonidesa wykrada szkatułkę.
Molier nawiązał do tej historii, wzorując kreację Harpagona na Eukalionie. W ten sposób uczynił z niego najsłynniejszego bohatera literackiego, którego postawa uosabia chciwość i skąpstwo. Podobieństwa między tymi dwoma utworami są bardzo wyraźne. Dzieło Plauta, podobnie jak komedia Moliera, ośmiesza człowieka owładniętego żądzą pieniądza i pełnego nieuzasadnionych podejrzeń wobec otoczenia. Jednakże autor Skąpca zdecydowanie wyszedł poza naśladownictwo i zawarł w tym utworze wszystkie cechy swojego komediopisarstwa, takie jak synkretyzm gatunkowy, realizm i uniwersalizm, trzy typy komizmu (słowny, sytuacyjny i charakteru) oraz dydaktyzm. Inspirując się Aulularią Plauta, Molier stworzył zatem oryginalne dzieło.