Trudno nie zgodzić się z tym, że podróże to jedyna rozrywka, na której więcej się zyskuje niż wydaje. Nawet wyprawy w bliskie miejsca kształcą i sprawiają, że doświadczamy czegoś, co wcześniej było nam nieznane. Poznajemy w ten sposób nowy świat, kulturę, potrawy, a przede wszystkim ludzi, którzy swoją mądrością mogą się z nami podzielić, poszerzając nasz światopogląd i sprawiając, że nie patrzymy już na rzeczywistość tak, jak wcześniej. Podróżowanie sprawia niekiedy, że cała nasza perspektywa się zmienia, a nowe prawdy o świecie wypierają te, które znaliśmy wcześniej.
Wszystkie nowe sytuacje, które spotykają nas w czasie wyprawy, stawiają nas w sytuacji, w której wcześniej nie byliśmy. Doświadczamy więc czegoś, co wcześniej nie było nam dane. Nierzadko musząc improwizować, wyciągamy wiedzę i wnioski z zachowań naszych i ludzi dookoła, zdobywając w ten sposób kolejne umiejętności, które mogą przydać się w najmniej spodziewanych sytuacjach. Podróżowanie uczy, bawi, kształci i sprawia, że po powrocie do domu jesteśmy już zupełnie innymi ludźmi, niż byliśmy wcześniej.
Jednym z przykładów, w których ukazane jest zdobywanie wiedzy poprzez podróżowanie, jest „Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupery’ego. Głównym bohaterem jest młody chłopiec, który wyrusza w międzyplanetarną podróż, ponieważ nie jest w stanie dłużej żyć z Różą, którą się opiekuje. Postanawia więc uciec, biorąc „urlop” od służenia przyjaciółce.
Kolejne zwiedzone planety i poznani na nich dorośli ludzie sprawiają, że chłopiec dowiaduje się o życiu coraz więcej. Jednym z nich jest Król, który uważa się za największego władcę w kosmosie, jednak na swojej planecie żyje sam i nie ma kim władać. Stara się więc podporządkować sobie Słońce, myśląc, że to jego rozkazy sprawiają, że zachodzi i wschodzi w określonych godzinach.
Inną napotkaną osobą jest Pijak, którego męczą wyrzuty sumienia związane z nałogiem alkoholowym. By się ich pozbyć i zagłuszyć atakujące go myśli, mężczyzna pije coraz więcej i więcej. Chłopiec spotyka także Bankiera, cały czas liczącego gwiazdy i uważającego, że są one jego własnością. Próżny zaś oczekiwał poklasku i uznania za samo swoje istnienie, a Latarnik pracował bez wytchnienia, co minutę gasząc i zapalając latarnię. Spotkany podróżnik polecił chłopcu polecieć na Ziemię.
Mały Książę nie rozumiał tego, co napotkani dorośli chcieli mu przekazać. Uważał, że zachowują się absurdalnie, a ich działania nie przynoszą żadnego pożytku. Dorosłe życie wydaje mu się nudne i pozbawione sensu, ponieważ żaden z dorosłych nie miał przyjaciół, ani bliskich – byli całkowicie sami.