Motyw kobiety
W utworze przedstawione jest życie kobiety z wyższych sfer. Eliza ma zamożnego ojca, ale nie dzieli się z nią swoim majątkiem. Nie może przez to wychodzić do towarzystwa, przez co jej życie skupia się na nudnych i schematycznych czynnościach. Dopiero poznanie Walerego sprawia, że jej życie nabiera kolorów.
Zgoła inny los spotkał Mariannę. Dziewczyna wychowuje się w biedzie, ciężko wiąże koniec z końcem. Boi się, że nie będzie mogła się utrzymać, dlatego słucha się matki i decyduje na ślub z dużo starszym Harpagonem. Jest skromna i zdaje się na innych, pozwala, by o jej losie decydowały bliskie jej osoby.
Motyw buntu
Rodzeństwo Elizy i Kleanta łączy siły w celu stworzenia intrygi przeciw ojcu. Chcą umożliwić sobie wzięcie ślubu z osobami, które kochają, a nie takimi, które wybierze im Harpagon. Dziewczyna podpisuje nawet przyrzeczenia ślubne. Miłość ma dla niej większe znaczenie niż reputacja, którą mogłaby utracić przez potajemny ślub.
Kleant nie chce dopuścić, aby ojciec wziął ślub z kobietą, w której się zakochał. Stara się więc ośmieszyć Harpagona w oczach dziewczyny. Jest za bardzo zakochany w Mariannie, aby pozwolić na to, by to ojciec za nią wyszedł. Zawiązuje więc spisek, w którym bierze udział Frozyna, on i Marianna. Pomysł zakładał, aby przyprowadzić do niego starszą, podającą się za bardzo majętną kobietę, aby zakochał się on w jej pieniądzach, a młodym pozwolił na ślub.
Motyw małżeństwa
W utworze główna akcja dotyczy się wokół chęci zawarcia małżeństw przez młodych. Chcą oni wybrać sami partnerów, których kochają. Ojciec nie chce jednak na to przystać, a wybrani przez niego kandydaci na małżonków mają głównie wnieść kapitał. Sam chce ożenić się z młodą i piękną Marianną, nie zważając na szczęście swoich dzieci.