Ismena – charakterystyka bohaterki
– Siostra Antygony, Polinejkesa i Eteoklesa;
Kreon – charakterystyka bohatera
– Prawowity władca Teb; brat Jokasty, ojciec Hajmona i szwagier Edypa, po śmierci którego legalnie przejął tron;
Antygona – charakterystyka bohaterki
– Tytułowa bohaterka tragedii Sofoklesa, córka Edypa i Jokasty, siostra Ismeny, Polinejkesa i Eteoklesa;
Antygona – streszczenie
Antygona w rozmowie ze swoją siostrą Ismeną mówi o zakazie Kreona dotyczącym grzebania zwłok ich brata Polinejkesa, który poległ w bratobójczej walce z Eteoklesem. Prosi ją o pomoc i wyrażenie sprzeciwu wobec krzywdzącego prawa, ale ta decyduje się być posłuszna władcy, do czego stara się przekonać również Antygonę.
Antygona – plan wydarzeń
1. Antygona informuje Ismenę o zakazie Kreona dotyczącym grzebania ciała Polinejkesa.
Mit Labdakidów i jego wykorzystanie w Antygonie
Historia rodu Labdakidów należy do mitów tebańskich i stanowiła inspirację dla Sofoklesa do napisania Antygony. Lajos, król Teb i syn Labdaka, usłyszał w wyroczni delfickiej przepowiednię. Według Pytii miał on umrzeć z ręki własnego syna, który następnie ożeni się ze swoją matką, Jokastą. Bohater chciał uniknąć wypełnienia się przepowiedni i gdy na świat przyszedł jego męski potomek, kazał przekłuć mu stopy i porzucić go w górach na pewną śmierć.
Antygona – czas i miejsce akcji, informacje wstępne
Antygona jest dziełem inspirowanym historią rodu Labdakidów, która należy do mitów genealogicznych, czyli wyjaśniających pochodzenie i losy władców. Co istotne, czas i miejsce akcji tragedii odnoszą się do przestrzeni mitycznej, a nie historycznej.
Sokrates – biografia
Sofokles (ur. ok. 496 r. p.n.e. w Kolonos, zm. w 406 r. p.n.e. w Atenach) – uważany za największego, obok Ajschylosa i Eurypidesa, tragika starożytnej Grecji; polityk, dowódca wojskowy i kapłan. Był jednym z najbardziej szanowanych obywateli ateńskich, czczony jako wybitna osobowość zarówno za życia, jak i po śmierci.
Ponadczasowy wymiar poezji Herberta
Klasycyzm to nie tylko kategoria stylistyczno-estetyczna. W przypadku Herberta to także określona postawa wobec świata, poszukiwanie umiaru, równowagi, postawa racjonalistyczna, akcentująca więź z tradycją, zwłaszcza antyczną. To również przestrzeganie reguł i uniezależnienie się od dobra i zła. Według Platona zachowanie miary i proporcji jest zawsze piękne.
U wrót doliny – interpretacja
Tytuł wiersza przywołuje dolinę Jozafata – przestrzeń pomiędzy Ziemią a niebem i piekłem, w której zgodnie z nauką chrześcijańską ludzie po końcu świata będą oczekiwać na Sąd Ostateczny.