interpretacje

Do Apollina – interpretacja

Utwór ten jest hymnem okolicznościowym skierowanym do boga Apollina, opiekuna sztuki i przewodnika muz. W 28 r. n.e. uświetnił on poświęcenie świątyni Apollina na Palatynie, wzniesionej jako dowód wdzięczności po zwycięstwie cesarza Oktawiana Augusta pod Akcjum w 31 r. p.n.e.

Do Deliusza – interpretacja

Utwór ten jest pouczeniem, które doświadczony mentor kieruje do tytułowego Deliusza, formułując przy tym wiele praktycznych rad i gwarantując swoim autorytetem ich niezawodność.

Jestem Julią – interpretacja

Wiersz Jestem Julią w rzeczywistości nie posiada nadanego tytułu, dlatego też identyfikuje się go poprzez jego pierwszy wers. Utwór wydany został w zbiorze Hymn bałwochwalczy, opublikowanym w roku 1958. Jego autorką była Halina Poświatowska, polska autorka, dla której był to pierwszy tom poezji, a której twórczość charakteryzuje poruszanie zagadnień związanych ze śmiercią oraz miłością, co powodowane było prawdopodobnie jej własnymi doświadczeniami – nieuleczalną wadą serca i wczesną utratą męża.

Pieśń o narodzeniu Pańskim – interpretacja

Utwór „Pieśń o narodzeniu Pańskim” pochodzi z Pieśni nabożnych, jednego z największych arcydzieł Karpińskiego. Poeta pisał o swoim dziele w liście do króla augusta Poniatowskiego:  Składam przy podnóżku Tronu dzieło moje połączone. Są to Pieśni nabożne (jeżeli się zwierzchności będzie podobało) do śpiewania w kościołach dla pospólstwa (…). Według możności pieśni moje składałem w myśli pokazania ludowi ich powinności względem Boga i bliźniego: jak mają być cierpliwymi w przypadkach, ulegającymi rządowi i powołaniu i jak kochać Ojczyznę swoją, którą pod teraźniejszym rozumu i słodyczy panowaniem dopiero poznawać zaczęli. [Cyt. za: T. Chachulski, Franciszek Karpiński, wyd. DiG, Warszawa 1998, s. 73.]

Do Justyny. Tęskność na wiosnę – interpretacja

Analizowany wiersz „Do Justyny. Tęskność na wiosnę” został poświęcony wielkiej miłości poety – Justynie. Nie bez powodu nazywano pisarza „śpiewakiem Justyny” (określenie Adama Naruszewicza, użyte podczas przedstawiania poety królowi). Wiersz należy zaliczyć do liryki miłosnej (ze względu na tematykę) i liryki bezpośredniej (ze względu na formę).

Laura i Filon – interpretacja

Utwór „Laura i Filon” zalicza się do sielanek. Pochodzi on z debiutanckiego zbioru poety Zabawki wierszem i przykłady obyczajów z 1780 roku. Trzeba jednak zaznaczyć, że twórca nie ograniczył się jedynie do wykorzystania znanej tak dobrze formy sielanki. Karpiński pozwolił sobie na pewną innowacyjność, nadając dziełu charakter pieśniowy. Dzięki temu stworzył utwór nowatorski i wybitny. Co ciekawe, całość umieścił w typowym polskim krajobrazie, korzystając z iście ludowego sztafażu (jawor, maliny, łąki, pola, szczekające psy).

Franciszek Karpiński – biografia

Franciszek Karpiński (ur. 1741, zm. 1825) – polski poeta. Pochodził z ubogiej rodziny szlacheckiej. Uczęszczał do kolegium jezuitów znajdującego się w Stanisławowie oraz do Akademii we Lwowie. Podczas służby u Ponińskich w Zahajpoju wdał się we romans z żoną właściciela, Justyną. Wcześniej, w czasie nauki szkolnej, kochał się również w dziewczynie o imieniu Justyna. W latach 1770-1771 przebywał w Wiedniu.

Sonet 85 – interpretacja

Francesco Petrarca, który zasłynął w historii jako autor jednych z najpiękniejszych utworów liryki miłosnej, był włoskim poetą tworzącym w okresie renesansu, publikującym w języku ojczystym oraz po łacinie. Jego najsłynniejszym dziełem są Canzoniere, cykl sonetów do ukochanej kobiety – Laury. Jeden z bardziej znanych utworów ze zbioru, Sonet 85 (Za­wsze ko­cha­łem, ko­cham dziś tak samo), opowiada o sile miłości – uczucia, które dodaje człowiekowi sił.

Sonet 61 – interpretacja

Sonet 61, znany pod incipitem Błogosławiony niechaj ów dzień będzie, to utwór opowiadający o radosnym, szczęśliwym oraz całkowicie odmieniającym życie dniu poznania ukochanej Laury, bohaterki całego cyklu Canzoniere. Jego autorem jest słynny włoski poeta okresu renesansu, Francesco Petrarca, który zapisał się na kartach literatury jako artysta doskonalący formę sonetu oraz tworzący jeden z najpiękniejszych dzieł liryki miłosnej.