Bolesław Leśmian to pisarz i poeta, którego twórczość charakteryzuje się wyjątkowo poetyckim językiem. Wiele dzieł Leśmiana inspirowanych było naturą i metafizyką. Spod pióra poety wyszło wiele utworów o tematyce miłosnej i erotycznej. Przykładem miłosnej twórczości Leśmiana jest wiersz „Ty pierwej mgły dosięgasz…”, który ukazał się w zbiorze „Łąki” w 1920 roku.
Wiersz „Strój” to jeden z utworów Leśmiana, który jest niezwykle tajemniczy i trudny w odbiorze. Ten praktycznie nieznany i rzadko publikowany tekst, pochodzi z wydanego w 1920 roku tomu poezji „Łąka”. Utwór jest bez wątpienia niejednoznaczny, co sprawia, że można interpretować go w bardzo subiektywny sposób. Poruszana tematyka na pewno przywodzi na myśl erotyczne skojarzenia, które odebrać możemy zarówno jako pozytywne, jak i negatywne doświadczenia bohaterki.
Utwór Bolesława Leśmiana „Gad” opowiada historię kobiety, którą napadł tytułowy gad. Został wydany w zbiorze „Łąka” w 1920 roku i stanowi przykład inspiracji ludowością oraz potęgą natury, charakterystycznych dla tego zbioru.
Wiersz „Szczęście” autorstwa Bolesława Leśmiana pochodzi z wydanego w 1938 roku tomiku poezji „Dziejba Leśna”, który został wydany w pierwszą rocznicę śmierci poety. Dzieło to stanowi pesymistyczną refleksję o tytułowym szczęściu, które trudno odnaleźć i łatwo stracić. Inspiracją do napisania utworu stała się młodzieńcza relacja autora z kobietą, którą darzył szczególnym uczuciem.
„Poeta” to wiersz Bolesława Leśmiana, który został wydany w 1936 roku w zbiorze wierszy „Napój cienisty”. Porusza problematykę znaczenia sztuki i poezji oraz roli, jaką poeta odgrywa w społeczeństwie.
Odjazd to utwór będący wspomnieniem rozstania, z którym wiąże się opuszczenie na zawsze miejsca bliskiego sercu i ukochanej osoby. Podmiot liryczny bezpośrednio wyraża swoje uczucia w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Wiersz otwiera interesująca metafora:
Wiersz „Z lat dziecięcych” Bolesława Leśmiana jest częścią tomiku „Napój cienisty” z 1936 roku. Poeta, w kolejnym ze swych utworów, powraca do arkadii i wspomnień z dzieciństwa.
W dwudziestoleciu międzywojennym Leśmian uważany był za „pogrobowca” Młodej Polski (określenie Artura Sandauera), gdyż postrzegano go jako poetę symbolistycznego.
Bolesław Leśmian to polski literat, który tworzył w czasach dwudziestolecia wojennego. Jego dorobek artystyczny charakteryzowało nowatorskie podejście, liczne neologizmy oraz nawiązania do egzystencjalizmu czy motywów folklorystycznych. Wiersz Żołnierz wchodzi w skład tomu Łąka, który wydany został w 1920 roku. Utwór należy do podzbioru Pieśni kalekujące i opowiada historię wojaka, który wraca do rodzinnego domu, lecz nie spotyka się z entuzjastycznym powitaniem.
Słynny tom poezji Łąka dzieli się na mniejsze podzbiory – jednym z nich jest cykl Pieśni kalekujące, w skład którego wchodzi utwór Zaloty, otwierający serię wierszy poruszających tematykę ludzkiej niepełnosprawności, ale też siły człowieka zmagającego się z ułomnościami. Autorem dzieła jest Bolesław Leśmian, innowacyjny autor tworzący w okresie dwudziestolecia międzywojennego, który przez cały czas działalności unikał identyfikowania się z jakąkolwiek zorganizowaną grupą literacką.