W kwartanie – interpretacja

Jan Andrzej Morsztyn zapisał się na kartach literatury jako barokowy poeta, silnie związany z królewskim dworem i tworzący dzieła w tym nurcie. Choć zazwyczaj kunsztownie opisywał romanse, jest też autorem wierszy o poważniejszej tematyce. Jednym z nich jest W kwartanie, stanowiący refleksję dotyczącą kruchości egzystencji człowieka oraz jego przemijania, a także postawy w obliczu spotkania z Bogiem.

Redivivatus – interpretacja

Redivivatus to wiersz, który może wydawać się nietypowy dla Jana Andrzeja Morsztyna, specjalizującego się w poezji dworskiej. Ten barokowy autor tym razem nie podjął miłosnych kwestii, odrzucił także wykwintną formę. Utwór porusza tematykę reinkarnacji, wędrówki dusz  – jest to motyw obecny w literaturze już od czasów starożytnych, podejmowany m.in. przez samego Pitagorasa. Poeta interpretuje go na własny sposób, wykorzystując zaloty w kierunku urodziwej kobiety.

O swej pannie – interpretacja

Jan Andrzej Morsztyn, poeta żyjący w XVII wieku, był przedstawicielem poezji dworskiej, pełnił także funkcje polityczne w otoczeniu króla, był m.in podskarbim koronnym. Jego wiersze cechował niebywały kunszt i zastosowanie wyrafinowanych środków stylistycznych, były one wielokrotnie przez autora poprawiane, jednak nie traktował on twórczości jako najważniejszego zajęcia w życiu. Z tego powodu, nie poruszał w swoich utworach kontrowersyjnych tematów, skłaniał się raczej ku lżejszym zagadnieniem, liryce miłosnej, czego przykładem jest wiersz O swej pannie.

Na koszulę brudną – interpretacja

Jan Andrzej Morsztyn był barokowym poetą, silnie związanym z królewskim dworem, dodatkowo zajmował się także tłumaczeniami na język polski. Jego twórczość cechuje niespotykany kunszt oraz drobiazgowość i dbałość o szczegóły, wykorzystanie niespotykanych zestawień i zaskakujących metafor. Przykładem takiej formy jest wiersz Na koszulę brudną, stanowiący prośbę do urodziwej kobiety, zabawiającej się uczuciami adoratorów.

Do trupa – interpretacja

Wiersz pt. Do trupa jest sonetem. Należy do najbardziej znanych utworów Jana Andrzeja Morsztyna. Jego treść tworzy skarga kochanka. Oprócz tego bohatera w sonecie występuje także druga postać – tytułowy trup. Będąc martwym człowiekiem nie zabiera głosu, lecz swoją obecnością wpływa na kształt wypowiedzi nieszczęśliwie zakochanego.

Do lutnie – interpretacja

Utwór ten rozpoczyna drugą księgę cyklu Lutnia. W przeciwieństwie do większości tekstów z tego zbioru, nie należy do liryki miłosnej, lecz autotematycznej (poświęconej koncepcji poezji i poety). Wiersz tworzy rozbudowana apostrofa do lutni – symbolu poetyckiego natchnienia. Uosobiony instrument muzyczny pełni więc funkcję „ty” lirycznego.

Cuda miłości – interpretacja

Cuda miłości prezentują gatunek zwany sonetem. Tekst pozbawiony jest właściwie środków stylistycznych – pojawiają się jedynie animizacje pojęć określających stany emocjonalne. Jest niezwykle oszczędny w stylu.