Utwór Matka powieszonych, pochodzący z tomu Niepokój, w którym znajdują się wiersze z lat 1945-1946, ze względu na typ liryki, należy zaliczyć do pośredniej liryki opisowej. Nieujawniony podmiot liryczny, nie mówi niczego o sobie, ale prezentuje tytułową bohaterkę liryczną – nazywa ją „matką powieszonych”:
List do ludożerców pochodzi ze zbioru Formy wydanego w 1958 roku. Ten utwór poetycki kreowany na formę listu, składa się z sześciu nieregularnych cząstek. Jest to wiersz wolny i biały – bezrymowy
Lament to kolejny utwór, pochodzący ze słynnego tomu Niepokój, wydanego w 1947 roku. Tytuł nakierowuje automatycznie na żałobny, smutny charakter wiersza. Mamy w pamięci Żale Matki boskiej pod krzyżem, zwane również Lamentem świętokrzyskim, pamiętamy siłę emocji, żar zrozpaczonej Matki, będącej podmiotem lirycznym. Lament Różewicza zaczyna się dość przewidywalnie – niezidentyfikowany na razie pierwszoosobowy podmiot liryczny zwraca się do zbiorowego adresata:
Niezwykle lapidarny utwór Drewno pochodzi z wydanego w 1956 roku tomiku zatytułowanego Poemat otwarty. Różewicz skoncentrował w króciutkiej formie bogatą i wymowną treść. Wiersz ten jest przykładem liryki opisowej, zawiera poetyckie przedstawienie drewnianej rzeźby Jezusa Chrystusa, który upadł – jak się domyślamy – pod ciężarem krzyża:
Bez to utwór o bardzo nieregularnej budowie, ale prezentujący w nowoczesny, oryginalny sposób bardzo konkretny temat – osobistą refleksję podmiotu lirycznego na temat obecności Boga – pisanego raz wielką, raz małą literą – na temat możliwości zapomnienia o nim. Jest to też analiza przeszłości podmiotu lirycznego przeżytej w oddaleniu od Boga. Wiersz powstawał od marca 1988 do marca 1989 roku, a został umieszczony w tomie Płaskorzeźba w 1991 roku. Jest przykładem liryki zwrotu do adresata, choć w pierwszej, opisowej strofie, podmiot stawia jedynie pewną tezę:
Zarówno w dramatach jak i liryce Różewicz podejmuje tematykę istotną dla współczesnego człowieka, często uniwersalną, niebłahą: refleksje nad determinizmem biologicznym i historycznym, relacje z innymi, stosunek do Boga, moralność, szanse na przyszłość,
Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 w Radomsku, zmarł 24 kwietnia 2014 we Wrocławiu, gdzie mieszkał z żoną Wiesławą od 1968 roku (pobrali się zaś w 1949 roku). Uznawany za jednego z największych poetów polskich XX wieku, nazywany „noblistą bez Nobla”.