– Jest córką Harpagona, siostrą Kleanta i ukochaną Walerego;
– straciła matkę, której bardzo jej brakuje. Cierpi z powodu tego, że jest niekochana przez ojca. Harpagon robi wszystko, by jak najmniejszym kosztem pozbyć się jej z domu. Decyduje się wydać ją za mąż za bogatego wdowca Anzelma, który zgadza się na małżeństwo bez posagu;
– jest samotna, nieszczęśliwa, nie ma znajomych ani towarzystwa, nigdzie nie bywa;
– znajduje oparcie w Kleancie, który sam tkwi w podobnej sytuacji i obiecuje, że jeśli uda mu się zdobyć pieniądze, to oboje odejdą ze znienawidzonego domu;
– kocha swojego brata. Kleant jest jej bardzo bliski. Bohaterowie zwierzają się sobie i mogą na siebie liczyć w trudnych chwilach;
– dziewczyna nie kocha ojca, który publicznie ją upokarza. Buntuje się przeciwko niemu, ma żal o złe traktowanie i nieliczenie się z jej potrzebami. Deklaruje, że woli zamknąć się w klasztorze, niż wyjść za mąż bez miłości;
– trudna sytuacja rodzinna powoduje, że Eliza powierza swój los przypadkowo poznanemu Waleremu, którego sprowadza do domu, choć nie zna jego pochodzenia i niczego o nim nie wie. Zakochuje się w nim po tym, jak uratował jej życie, wyciągając ją tonącą z morza;
– ma chwile zwątpienia w szczerość intencji młodzieńca, szczególnie wówczas, gdy ten schlebia we wszystkim jej ojcu, ale ostatecznie Walery przekonuje ją, że to tylko strategia, za pomocą której chce on wkupić się w łaski pana domu;
– wszystkie dotychczasowe decyzje i problemy dziewczyny wynikają z braku własnych pieniędzy. Jako kobieta pozostaje ona skazana na wolę ojca i całkowitą zależność materialną od niego;
– ostatecznie, szczęśliwym zbiegiem okoliczności, okazuje się, że Walery to zaginiony syn bogatego Tomasza d’Alburci (Anzelma), który ujęty miłością młodych zgadza się na ich ślub i deklaruje się ponieść wszelkie koszty.
Główne cechy: niepewność co do uczuć i intencji Walerego, miłość do brata, uzależnienie od ojca i cierpienie spowodowane jego postawą, samotność.