Bajkę należy zaliczyć do narracyjnych (narrator, bohaterowie, akcja). Utwór został napisany trzynastozgłoskowcem, występują rymy dokładne, żeńskie, parzyste. Ze względu na występujące postacie, jest to bajka zwierzęca – zwierzęta są symbolem ludzkich cech, ich historie obrazują zasady rządzące życiem człowieka.
Badacze wskazują, że ta dość krótka bajka narracyjna jest formą wydzielonej noweli, w której wykorzystano monolog. Jej bohaterami jest przebiegły lis i łasy na komplementy kruk. Lis bardzo często jest symbolem chytrości i przebiegłości, można więc mówić o alegorii.
W tym uniwersalnym utworze ośmieszono głupotę ludzką związaną z łatwowiernością. Próżny kruk, słuchając komplementów lisa, w końcu zapomniał o zachowaniu ostrożności. Daje się nabrać lisowi, zaczyna śpiewać. W tym momencie z dzioba wypada mu ser. Ptak pozostaje z niczym, lis natomiast odchodzi zadowolony z serem w pysku.
Morał bajki odnaleźć można już na początku:
Bywa często zwiedzionym,
Kto lubi być chwalonym.
Narrator opowiada historię, jest schowany jakby za bohaterów oraz opis sytuacji. Nie formułuje sądów bezpośrednio, jednak to on jest autorem morału utworu. Bajka każe zastanowić się nad próżnością, pychą i łatwowiernością. Ma wydźwięk pesymistyczny – to chytry lis wygrywa, ptak (przez swoją głupotę) traci ser.
Pomysł na tę bajkę został zaczerpnięty z twórczości Ezopa. Jest to przykład utworu, który został przez Krasickiego przerobiony, polski poeta nie jest jego pomysłodawcą – zaadaptował dzieło na grunt polski.