Cechy etapów twórczości Jana Kasprowicza

Początek twórczości:

  • odniesienia do kultury i literatury niemieckiej,
  • tematyka chłopska,

Po przełomie modernistycznym:

  • naturalizm,
  • ekspresjonizm,
  • symbolizm,
  • tematyka tatrzańska – w poetyce impresjonistycznej i gawędowej, zachwyt nad przyrodą,
  • natura odzwierciedlająca kondycję człowieka,
  • prymitywizm sięgający do folkloru, wiejskich obyczajów, zainteresowania prostymi ludźmi,
  • prekursorskie użycie wiersza wolnego,
  • elementy katastrofizmu,
  • doświadczenia egzystencjalne interpretowane przez pryzmat wiary chrześcijańskiej i historii zawartych w Piśmie Świętym,
  • motywy Pasji Chrystusa, Golgoty i paruzji,
  • refleksje religijne, próby nawiązania dialogu z Bogiem,
  • bunt wobec Boga, elementy bluźniercze,
  • obrazoburczy erotyzm,
  • fascynacja kulturą i religiami Dalekiego Wschodu,
  • inspiracje mitologią grecką,
  • wpływy filozofii Nietzschego podnoszącej indywidualizm do najwyższej rangą wartości,
  • twórczość odnosząca się do wydarzeń z biografii autora, nastroje właściwe stanowi jego duszy,

Pod koniec życia poety:

  • widoczne pogodzenie się ze światem,
  • poukładanie życia,
  • idee franciszkańskie (zawarte m.in. w Księdze ubogich),
  • apoteoza bliskości z naturą,
  • pogoda ducha i prostota życia mimo przeciwności losu,

Dodaj komentarz