Adrianna Strużyńska

Czym może być dla czło­wie­ka praw­da? Roz­waż pro­blem i uza­sad­nij swo­je zda­nie, od­wo­łu­jąc się do frag­men­tu Zbrodni i kary oraz do wy­bra­nych tek­stów kul­tu­ry.

przez

W teorii każdy z nas pragnie prawdy, a jednak ludzie często nie są w stanie się z nią zmierzyć. Ten motyw często pojawia się również w literaturze. Jako przykłady, mogą posłużyć powieść Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”, dramat Juliusza Słowackiego „Balladyna” oraz ballada Adama Mickiewicza „Romantyczność”. Okazuje się, że prawda jest najważniejszą wartością w życiu człowieka.

Z legend dawnego Egiptu – problematyka

przez

Bolesław Prus tworzył w epoce pozytywizmu, gdy Polska znajdowała się pod zaborami. Twórczość artystyczną ograniczała wtedy cenzura, o wielu kwestiach nie można było pisać wprost. Prawdopodobnie z tego powodu, Prus posłużył się w utworze kostiumem historycznym. Historię Ramzesa i Horusa można odnieść do wydarzeń w Królestwie Prus, współczesnych autorowi noweli. W 1887 roku cesarz niemiecki Wilhelm I poważnie zachorował.

Charakterystyka porównawcza Telimeny i Zosi Horeszko

przez

Mężczyźni odgrywają zdecydowanie ważniejszą rolę w epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”, niż kobiety. Świadczy o tym chociażby fakt, że głównym bohaterem jest Jacek Soplica, skrywający się pod fałszywą tożsamością księdza Robaka. Dwoma najważniejszymi postaciami kobiecymi są Telimena i Zosia. Bohaterki zostały ukazane na zasadzie kontrastu. Oprócz płci, mają naprawdę niewiele cech wspólnych.

Lalka jako powieść realistyczna

przez

Pozytywizm to nurt literacki w polskiej literaturze, występujący w okresie od powstania styczniowego do lat 90. XIX wieku. Jego założenia wynikały z sytuacji politycznej. Zrywy narodowowyzwoleńcze zakończyły się klęską – Polska nie odzyskała niepodległości. Pojawiły się więc plany odrodzenia kraju przez naprawę sytuacji polityczno-gospodarczej.

Komizm w Skąpcu

przez

Komedie molierowskie opierają się głównie na komizmie postaci. „Skąpiec” nie jest pod tym względem wyjątkiem. Postać głównego bohatera została przedstawiona w przejaskrawiony, wyolbrzymiony sposób. W utworze pojawia się jednak nie tylko komizm postaci, ale też komizm języka i sytuacji. Dzieło zostało utrzymane w lekkim, żartobliwym tonie. Molier posłużył się barwnym, ekspresyjnym językiem, który sprawia, że komedia doskonale nadaje się do wystawiania na scenie.

x