Konstanty Ildefons Gałczyński (ur. 23 stycznia 1905 roku, zm. 6 grudnia 1963 roku) – polski poeta. Wywodził się z rodziny drobnomieszczańskiej, ojciec pracował jako technik kolejowy. Po wybuchu wojny został wraz z rodzicami ewakuowany, mieszkał w Moskwie (1914–1918), gdzie odbywał naukę w polskiej szkole. Wiersze zaczął pisać w 1915 roku. Po raz pierwszy opublikowano jego wiersz w 1923 roku, jednakże za właściwy debiut poetycki poeta uważał Wiatr w zaułku, opublikowany pod pseudonimem Mieczysław Zenon Trzciński w piśmie „Twórczość Młodej Polski”. Studiował filologię angielską oraz klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim, jednak nauki nie ukończył. Po odbyciu służby wojskowej (1926–1928)poświęcił się systematycznej działalności literackiej.Wstąpił w szeregi poetyckiej grupy Kwadryga, której cyganeryjno-studenckie środowisko poznał w trakcie studiów. Współpracował również z tygodnikiem satyrycznym „Cyrulik Warszawski”, powiązanym z grupą Skamandra.
W 1930 poeta wziął ślub z Natalią Awałow, będącą liryczną bohaterką znacznej części jego erotyków. W latach 1931–1933 mieszkał w Berlinie, gdzie był referentem kulturalnym konsulatu polskiego. Podróżował po Niemczech oraz krajach sąsiednich, wciąż pogłębiając wiedzę artystyczną. W 1934 roku zamieszkał w Wilnie, pisywał do miejscowej prasy oraz radia. Po otrzymaniu propozycji współpracy z tygodnikiem „Prosto z mostu” w 1936 roku przeprowadził się do Anina (niedaleko Warszawy). Został zmobilizowany do wojska w sierpniu 1939 roku, przy czym 17 września dostał się do niewoli. W czasie wojny przebywał w niemieckich obozach jenieckich, np. w Altengrabow pod Magdeburgiem. Po wyzwoleniu przez pewien czas przebywał na Zachodzie, m.in. w Paryżu, Brukseli i Rzymie. Do kraju powrócił w 1946 roku, zamieszkał w Krakowie. Współpracował z tygodnikiem „Przekrój”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Odrodzeniem”, krakowskim kabaretem satyrycznym „Siedem Kotów”. Krótko przebywał w Szczecinie (1948), potem na stałe osiadł w Warszawie, odbywając dłuższe wyjazdy wakacyjne, m.in. do Nieborowa pod Arkadią oraz do leśniczówki Pranie na Mazurach (nad. Jeziorem Nidzkim), tam też powstały jego najwybitniejsze utwory lat ostatnich. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Twórczość poety została przetłumaczona na języki: rosyjski, czeski, słowacki, bułgarski, serbsko-chorwacki, niemiecki. Gałczyński stał się inspiracją dla kolejnych pokoleń poetów:
Poezja Gałczyńskiego rozpięta pomiędzy drwiną, żartem i tragizmem odegrała ważną rolę w rozwoju literatury powojennej. Niezwykła wyobraźnia poety, umiejętność łączenia sprzecznych żywiołów, takich jak liryzm i tragizm, patos i drwina, w jedną poetycką całość spowodowały, że do autora Zaczarowanej dorożki odwoływali się często poeci późniejsi. W kręgu jego wpływów rodziły się pierwsze utwory Jerzego Harasymowicza, groteskową konstrukcję obrazów odnajdziemy u wielu poetów „pokolenia 1956 roku”. [Cyt. za: Współczesna literatura polska. Przewodnik i materiały, S. Burkot, M. Stępień, wyd. WSiP, Warszawa 1977, s. 17.]
Wiele książek – w dużej mierze biograficznych – napisała o swoim ojcu Kira Gałczyńska. Była też edytorką i wydawcą większości jego dzieł.