Konstanty Ildefons Gałczyński

Laura i Filon to utwór autorstwa Franciszka Karpińskiego, polskiego poety okresu oświecenia, który opowiada sentymentalną miłosną historię, rozgrywającą się w pewnej wsi. Konstanty Ildefons Gałczyński, artysta tworzący ponad sto lat później, postanowił podjąć literacką polemikę z tym dziełem, parafrazując go oraz wprowadzając do niego elementy komiczne. Wykorzystanie satyry to częsty zabieg w utworach Gałczyńskiego, który pomagał mu prześmiewczo przedstawić pewne zjawiska.

Natalia Gałczyńska, z domu Awałow, była małżonką Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, słynnego polskiego poety. Poświęcił on ukochanej kobiecie wiele miejsca w swojej twórczości, na przykład w utworze Już ko­cham cię tyle lat, który jest wyznaniem miłości dojrzałego mężczyzny w wieloletnim już, ukształtowanym dobrymi oraz trudnymi chwilami związku.

Konstanty Ildefons Gałczyński tworzył wiersze opowiadające o realiach ludzkiego życia, ale także dłuższe poematy, które w satyryczny, groteskowy sposób zwracały uwagę odbiorcy na absurdy ówczesnej rzeczywistości. Pierwszym opublikowanym poematem autora był Koniec świata, noszący także podtytuł Wizja Świętego Ildefonsa czyli satyra na wszechświat. Utwór wydany został w Kwadrydze, w roku 1929. Dzieło opisuje apokalipsę oraz wyśmiewa zachowania ludzi w obliczu tragedii.

Konstanty Ildefons Gałczyński, poeta epoki współczesnej, odwoływał się w swych wierszach do zróżnicowanej tematyki – od prześmiewczych, groteskowych dzieł, do tych opisujących ludzką codzienność. Był mężem Natalii Awałow, a ich burzliwy związek niejednokrotnie stanowił inspirację dla jego twórczości. Utwór Rozmowa liryczna ukazuje miłość, temat szeroko poruszany w literaturze, jako zjawisko stanowiące bezpieczny fundament życia – rezygnuje z odwoływania się do romantycznych uniesień oraz gwałtownych namiętności.

Konstanty Ildefons Gałczyński, jeden z najbardziej znanych poetów dwudziestolecia międzywojennego, jest autorem utworu tytułowanego Gdy próg domu prze­stę­pu­jesz, dość nietypowego dla jego twórczości – napisanego prostym językiem, pozbawionego zaskakujących kontrastów. Wiersz pochodzi z opublikowanego w roku 1953 tomu Pieśni – wydano go niemal przed samą śmiercią autora, który nie przeżył kolejnego zawału serca. Przedstawia postać kobiety, która jest uosobieniem żony autora, Natalii.

Konstanty Ildefons Gałczyński był jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich poetów epoki dwudziestolecia międzywojennego. Choć poeta zasłynął szerzej głównie dzięki utworom  z serii Teatrzyk Zielona Gęś – groteskowym, komicznym oraz pełnym kontrastów, to jednak tworzył także utwory o zdecydowanie odmiennej atmosferze. Jego wiersz Wizyta, opublikowany w roku 1936, opowiada o cieple rodzinnego domu, oraz o tym, co tak naprawdę tworzy domowe ognisko.

Konstanty Ildefons Gałczyński zaprezentował swoją twórczość szerszej publice poprzez Teatrzyk Zielona Gęś, czyli poprzez wydawane na przestrzeni lat miniatury dramatyczne, charakteryzujące się groteską, komizmem i absurdem, stylizowane na rodzajowe scenki. Jednym z takich utworów jest Ballada o trąbiącym poecie, w zaskakujący sposób opowiadająca o nieszczęśliwie zakochanym w Inie pisarzu.

Konstanty Ildefons Gałczyński był polskim poetą współczesnym, który oficjalnie zadebiutował w roku 1923 na łamach pisma Twórczość Młodej Polski. Związany był ze środowiskiem satyrycznym, zasłynął m.in. jako twórca Teatrzyku Zielona Gęś. Omawiany wiersz autora, pt. Pieśń III (Ile ra­zem dróg prze­by­tych), został opublikowany w roku 1953 i wchodził w skład tomu Pieśni. Jest podsumowaniem osobistych przeżyć, hołdem  oraz wyrazem uznania wobec wiernej ukochanej.

Konstanty Ildefons Gałczyński był polskim poetą tworzącym w epoce współczesnej. Zasłynął głównie dzięki swoim pełnym kontrastów dziełom, a także dzięki twórczości o charakterze satyrycznym, jak Teatrzyk Zielona Gęś. Jest on autorem m.in. utworu pod tytułem Prośba o wyspy szczęśliwe, który opublikowany został w roku 1930. Jest to wiersz intymny, o osobistym charakterze, skierowany do bliskiej osoby, którą podmiot liryczny darzy szczerym uczuciem.

Utwór „Zaczarowana dorożka” pochodzi z roku 1948 i jest lirycznym zapisem nocnego spaceru po Krakowie. Podmiot liryczny występuje w pierwszej osobie i mówi o własnych uczuciach, w związku z czym mamy do czynienia z liryką bezpośrednią. Badacze wskazują, że wiersz ma charakter autobiograficzny. Ze wspomnień przyjaciela poety, Tadeusza Kwiatkowskiego, można się dowiedzieć, że Gałczyński bardzo lubił spacerować po ulicach Krakowa.