W utworze opisuje wiejską chatę, która nie różni się od wielu innych. Okoliczne, malownicze tereny oferują człowiekowi wiele – wschody i zachody słońca, gościnne domostwa i bogatą szatę roślinną. Atmosfera jest sielska i spokojna, wieś daje szczęście i wolność. Proste życie to życie bez pośpiechu, w harmonii z przyrodą i porządkiem świata, pozbawione niepokoju i nieustannych poszukiwań. Może być to miejsce ucieczki dla zmartwionych, zrozpaczonych i poszukujących wiedzy, która jest dla nich nieuchwytna.
Na wsi nie liczy się też bogactwo, a szczerość i uczciwość, akceptacja losu i kierowanie się moralnością, życie w zgodzie z naturalnym porządkiem natury.
Podsumowanie
Utwór Jana Kasprowicza Księga Ubogich III (Nie ma tu nic szczególnego) bezpośrednio nawiązuje do filozofii św. Franciszka z Asyżu, który doceniał małe rzeczy i promował akceptację rzeczywistości. Wysoko cenił także naturę i głosił pogodzenie się człowieka z jego losem, który zaplanował miłosierny Bóg. Ludzkie życie jest zbyt krótkie, aby spędzić je na bezcelowym umartwianiu się oraz poszukiwaniu prawdy, której być może nigdy nie poznamy. Stwórca dał nam doskonały świat i wspaniałą naturę, które przynoszą bezwarunkowe szczęście i radość, a także ukojenie w smutku i trudnych życiowych momentach.