Do trupa – interpretacja

Wiersz pt. Do trupa jest sonetem. Należy do najbardziej znanych utworów Jana Andrzeja Morsztyna. Jego treść tworzy skarga kochanka. Oprócz tego bohatera w sonecie występuje także druga postać – tytułowy trup. Będąc martwym człowiekiem nie zabiera głosu, lecz swoją obecnością wpływa na kształt wypowiedzi nieszczęśliwie zakochanego.

Do lutnie – interpretacja

Utwór ten rozpoczyna drugą księgę cyklu Lutnia. W przeciwieństwie do większości tekstów z tego zbioru, nie należy do liryki miłosnej, lecz autotematycznej (poświęconej koncepcji poezji i poety). Wiersz tworzy rozbudowana apostrofa do lutni – symbolu poetyckiego natchnienia. Uosobiony instrument muzyczny pełni więc funkcję „ty” lirycznego.

Cuda miłości – interpretacja

Cuda miłości prezentują gatunek zwany sonetem. Tekst pozbawiony jest właściwie środków stylistycznych – pojawiają się jedynie animizacje pojęć określających stany emocjonalne. Jest niezwykle oszczędny w stylu.

Mądry i głupi – interpretacja

Osią kompozycyjną utworu Mądry i głupi jest kontrast pomiędzy postawami dwojga ludzi – jak sugeruje już sam tytuł – mądrego i głupiego. Kontrast ten został wzmożony poprzez swoisty paralelizm – opis zachowania bohaterów można nazwać równoległym, zajmuje on bowiem równe odcinki tekstu.

Przyjaciele – interpretacja

Przyjaciele to przykład bajki narracyjnej (narrator, bohaterowie, fabuła) i zwierzęcej (postaciami są zwierzęta, które posiadają ludzkie cechy, ich historie można łatwo odnieść do świata ludzi). Została napisana trzynastozgłoskowcem. Występują rymy dokładne, żeńskie, parzyste.

Kruk i lis – interpretacja

Bajkę należy zaliczyć do narracyjnych (narrator, bohaterowie, akcja). Utwór został napisany trzynastozgłoskowcem, występują rymy dokładne, żeńskie, parzyste. Ze względu na występujące postacie, jest to bajka zwierzęca – zwierzęta są symbolem ludzkich cech, ich historie obrazują zasady rządzące życiem człowieka.