W wierszu Apollo i Marsjasz Herbert odwołuje się do mitu, w którym mowa jest o pojedynku wymienionych w tytule bohaterów. Apollo, patron artystów mistrzowsko grał na cytrze. Według Mitologii Jana Parandowskiego pewnego razu wdał się w rywalizację z prostym człowiekiem, flecistą Marsjaszem.
Soldat Inconnu to, pacyfistyczny w wymowie, wiersz powstały pod wpływem doświadczeń wojennych poety oraz wyjazdu do Francji, gdzie Broniewski zobaczył napis na Grobie Nieznanego Żołnierza. Tytuł został zapisany w języku francuskim i oznacza właśnie „nieznany żołnierz”. Sytuacja liryczna rozgrywa się na ulicach Francji targanej wojną. Podmiotem lirycznym jest zmarły żołnierz, który wypowiada się przeciwko walce zbrojnej i ukazuje z niezwykłą precyzją bezsensowność wojny. Zwraca się do swoich przyjaciół z wojska, ale także do wszystkich ludzi.
Utwór „Ballady i romanse” pochodzi z tomu Drzewo rozpaczające z roku 1945. Na poziomie tytułu nawiązuje do tomu poetyckiego Adama Mickiewicza Ballady i romanse. Z jednej strony, dzieło Broniewskiego jest poetycką wariacją na temat utworu romantycznego wieszcza, z drugiej – wykorzystanie akurat tego tytułu ma na celu zwrócenie uwagi na nastanie swoistej nowej epoki.
Wiersz „Bagnet na broń” ukazał się w 1939 roku, na kilka miesięcy przed wybuchem II Wojny Światowej. Badacze uważają, że w utworze tym poeta postanowił odejść od kwestii społecznej i zająć się problematyką dotyczącą wojny. Można uznać, że twórca wykazał się niezwykłą intuicją i przewidział, że w niedługim czasie ojczyznę będą czekały ciężkie walki.
Wisława Szymborska jest jedną z najsłynniejszych polskich poetek na przestrzeni epok, jej twórczość została w roku 1996 Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury. Jest ona autorką wiersza Jarmark cudów, pochodzącego z opublikowanego w 1986 roku tomu Ludzie na moście. Omawiany utwór jest prezentacją świata jako zbioru rozlicznych cudów, zachęca odbiorców do przyjrzenia się otaczającej ich rzeczywistości oraz dostrzeżenia niezwykłych zdarzeń.
Wisława Szymborska to jedna z najpopularniejszych polskich poetek współczesnych. W 1996 roku komisja noblowska doceniła oryginalny styl, w którym autorka opisywała rzeczywistość i wyróżniła Szymborską nagrodą w dziedzinie literatury. Utwór „Do własnego wiersza”, wydany już po śmierci poetki, jest jednym z przykładów stosowanej przez nią formy artystycznej.
Utwór Odzież pochodzi z tomu wierszy Ludzie na moście, wydanego w roku 1986. Zbiór stanowi polemikę z romantycznymi mitami poezji, porusza także tematykę praw człowieka czy ludzkiej bezradności w obliczu nieuchronnie zbliżających się, tragicznych wydarzeń. Jego autorką jest najsłynniejsza współczesna polska poetka, Wisława Szymborska, laureatka Literackiej Nagrody Nobla (1996).
Wisława Szymborska zaliczana jest do grona najbardziej rozpoznawalnych polskich poetek. Poetka niejednokrotnie zachwyca i zadziwia spostrzeżeniami, poruszanymi w twórczości tematami oraz umiejętnością pięknego doboru słów. Jednym z bardziej znanych utworów autorki jest z pewnością „Pierwsza fotografia Hitlera” ukazujący dyktatora z nietypowej perspektywy – jako małego, niewinnego chłopca, którego przyszłość wciąż pozostaje zagadką, przynajmniej pozornie.
W twórczości wielu artystów odnaleźć można poetyckie opisy kobiecości. Bardzo często dotyczą one nie tylko wyglądu, ale i stanów emocjonalnych oraz sytuacji, w których opisywana kobieta się znajduje. Wisława Szymborska w swoim wierszu „Portret kobiecy” tworzy charakterystyczny obraz kobiecości – uwypukla jego cechy i swoistości oraz wskazuje, ile ról pełnić musi kobieta w czasie swojego życia.
Utwór pochodzi „Atlantyda” z tomu Wołanie do Yeti (1957). Odwołuje się do mitu o Atlantydzie, o istnieniu której jako pierwszy napisał Platon. Według starożytnego uczonego była to kraina niezwykła. Ludzie byli mądrzy i szczęśliwi. Ziemia obfitowała w pokarmy, była też pełna diamentów, metali i innych tworzyw.