Czesław Miłosz to jeden z najwybitniejszych polskich twórców. Został on też nagrodzony Noblem, a jego powieści oraz wiersze na stałe weszły do kanonu literatury. Miłosz tworzył przez wiele lat, zatem jego styl i poruszana przez niego tematyka z czasem ewoluowały i zmieniały.
Akcja poematu rozgrywa się podczas balu sylwestrowego 1910 roku. Rzecz dzieje się na dużej sali, na której eleganckie pary tańczą walca. Ukazana przestrzeń jest pełna blasku i powabu:
Odkąd tylko człowiek zaczął się zastanawiać nad swoim istnieniem, towarzyszy mu refleksja nad jego nieuchronnym końcem. Wizje końca świata bardzo chętnie tworzyły i wykorzystywały rozmaite ruchy religijne, które w ten sposób chciały zagospodarować wyobraźnię swoich wyznawców. Wiele z tych wizji przetrwało do dziś jako święte teksty.
Tytułowe „semper fidelis” to łaciński zwrot, oznaczający w języku polskim „zawsze wierny”. Te dwa słowa świetnie podsumowują okres stalinizmu, gdzie każdy obywatel ZSRR miał być „zawsze wierny” swojemu przywódcy. Chociaż stalinizm nie zapewniał obywatelowi najmniejszych konstytucyjnych praw człowieka, to wymagano od ludzi bezkrytycznej wiary w jego sens i prawość.
Utwór “Twój głos” autorstwa Czesława Miłosza pochodzi z tomu “Miasto bez imienia”, wydanego w roku 1969 przez Instytut Literacki w Paryżu. Powstał w Berkeley, trakcie emigracji Miłosza. Przed wojną poezja tego pisarza nasycona była katastrofizmem, późniejsze utwory są mniej ozdobne, a bardziej komunikatywne. Poeta otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, w Polsce natomiast od pewnego momentu nie mógł być oficjalnie wydawany.
Wiersz pod tytułem „Rozbieranie Justyny” został zainspirowany postacią Justyny Orzelskiej, bohaterki powieści Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem”. Autor utworu, Czesław Miłosz, przedstawia główną bohaterkę oczami człowieka współczesnego.
Wiersz „Dar” autorstwa Czesława Miłosza powstał w 1971 roku podczas pobytu autora w Berkeley w Kalifornii i pochodzi z tomiku poezji „Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada”. Utwór jest poetycko-filozoficzną refleksją nad zwyczajną codziennością, w której odnaleźć można wiele szczęścia. Ukazuje postawę człowieka, który swoją radość czerpie jedynie z samego obcowania z przyrodą i nie potrzeba mu nic więcej, aby osiągnąć stan emocjonalnego spełnienia.
Czesław Miłosz był jednym z najbardziej rozpoznawalnych na świecie polskich poetów, a jego twórczość doceniona została Nagrodą Nobla. Poeta przez wiele lat przebywał na emigracji na terenie Stanów Zjednoczonych, jednak bliska mu była sytuacja w ojczyźnie. W swoich wierszach często krytykował ówczesne władze i zastanawiał się nad kondycją społeczeństwa. Podobne rozważania opisuje utwór Zaklęcie, który pod pozorną formą pochwały rozumu, opisuje faktyczne realia świata.
Czesław Miłosz do tej pory jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich poetów na świecie. Jest on autorem poematu pt. Orfeusz i Eurydyka, który opublikowany został w roku 2002, na łamach Tygodnika Powszechnego. Utwór ten dedykowany został pamięci Carol Thigpen-Miłosz, czyli drugiej żony artysty, która zmarła na krótko przed wydaniem dzieła. Poeta przywołuje w wierszu słynny grecki mit o tytułowych Orfeuszu oraz Eurydyce, a także Hermesie.
Czesław Miłosz był polskim noblistą z dziedziny literatury, poetą czasów współczesnych, a także tłumaczem, dyplomatą czy eseistą. Wiersz Biedny chrześcijanin patrzy na Getto wchodzi w skład cyklu Głos biednych ludzi, który z kolei przynależy do większego zbioru – Ocalenie, który opublikowano w 1945 roku. Twórczość tego okresu była silnie naznaczona przez niedawne działania wojenne, a omawiany utwór skupia się konkretnie na likwidacji warszawskiego getta.