Czesław Miłosz do tej pory jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich poetów na świecie. Jest on autorem poematu pt. Orfeusz i Eurydyka, który opublikowany został w roku 2002, na łamach Tygodnika Powszechnego. Utwór ten dedykowany został pamięci Carol Thigpen-Miłosz, czyli drugiej żony artysty, która zmarła na krótko przed wydaniem dzieła. Poeta przywołuje w wierszu słynny grecki mit o tytułowych Orfeuszu oraz Eurydyce, a także Hermesie.
Czesław Miłosz był polskim noblistą z dziedziny literatury, poetą czasów współczesnych, a także tłumaczem, dyplomatą czy eseistą. Wiersz Biedny chrześcijanin patrzy na Getto wchodzi w skład cyklu Głos biednych ludzi, który z kolei przynależy do większego zbioru – Ocalenie, który opublikowano w 1945 roku. Twórczość tego okresu była silnie naznaczona przez niedawne działania wojenne, a omawiany utwór skupia się konkretnie na likwidacji warszawskiego getta.
Czesław Miłosz, polski poeta współczesny, prozaik, eseista, tłumacz oraz laureat Nagrody Nobla, był autorem m.in. zbioru wierszy Ocalenie, opublikowanego w roku 1945, który wchodził w skład większego cyklu – Świat. Poema naiwne. Omawiany wiersz, Z okna, wywodzący się z tego zbioru, kreuje bajkowy, poetycki obraz Europy – bezpieczny, spokojny, lecz nierealny w ówczesnych czasach. Wizję tę przedstawiono z perspektywy ojca, opowiadającego historię swojemu dziecku.
Czesław Miłosz to wybitny polski poeta epoki współczesnej oraz laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Jego twórczość charakteryzowała mnogość poruszanych tematów, elementy moralizatorskie, katastrofizm czy wypowiedzi dotyczące kultury oraz cywilizacji. W wierszu Do mojej natury dokonuje pewnej autorefleksji, porusza tematykę człowieka i jego osobowości, unikatowego i niezbywalnego zestawu cech, który towarzyszy mu przez całe życie.
Po wyemigrowaniu Czesława Miłosza najpierw do Francji (1950), później do Stanów Zjednoczonych (1960) wielu znanych wówczas pisarzy tworzących w Polsce zaatakowało go – Konstanty Ildefons Gałczyński napisał Poemat dla zdrajcy, Antoni Słonimski nazwał go „wrogiem robotników i chłopów”. Potępił go też otwarcie Jarosław Iwaszkiewicz i Jerzy Putrament.
– różnorodność tematyczna (Miłosz jak świat – tak brzmi tytuł monografii Jana Błońskiego),
Roki to termin zaczerpnięty z dawnego polskiego prawa, oznaczający posiedzenie sądu, na które pozwany był zobowiązany stawić się w określonym czasie (na podstawie roku, czyli pozwu). Jak się za moment okaże, tytuł utworu odnosi się do sądu nad ludzkością.
Pierwsza lektura Piosenki o porcelanie wywołuje przede wszystkim wrażenia estetyczne. Uwagę zwraca rytmika (utwór napisany jest wierszem tonicznym, tworzą go wersy zawierające trzy, a rzadziej dwa akcenty), regularne rymy abab, a także trzykrotnie powtarzający się refren (Niczego mi proszę pana/ Tak nie żal jak porcelany).
Tytuł utworu tworzy swoisty oksymoron: z jednej strony sugeruje wykorzystanie lekkiej formy piosenki, a z drugiej eksponuje temat – koniec świata – który wyraźnie koliduje z taką strukturą gatunkową. Do opisania katastrofy z Apokalipsy św. Jana zdecydowanie bardziej pasowałyby przecież inne, poważniejsze formy, takie jak monumentalny hymn czy pieśń.
Oeconomia divina oznacza Boską pedagogię, Boskie zarządzanie światem. Podmiot liryczny punktem wyjścia w swojej wypowiedzi czyni relację z zaskakującej sytuacji: oto Bóg pozwolił człowiekowi kierować światem, a sam, na wyraźne jego życzenie, usunął się: