W czasach średniowiecznych większość dzieł literackich została stworzona przez duchownych, ponieważ tylko oni potrafili czytać i pisać. Część twórczości, która powstawała w tamtych czasach, miała za zadanie edukować i przekazywać ideały, dlatego poeci i pisarze tworzyli bohaterów, którzy mogli być uważani za wzory do naśladowania. Jednym ze średniowiecznych wzorców osobowych był asceta, którego stawiano jako wzór do naśladowania. Wierzono, że jedynie asceci są w stanie osiągnąć zbawienie, a im bardziej człowiek zbliży się do stylu życia ascety, tym ma większe szanse na osiągnięcie wiecznego życia obok Boga.