Pan Tadeusz

Zimna skała, dotyk jej zawsze przynosi na myśl starą mogiłę. Kamień, choć dawniej nazywany był kośćmi Matki Ziemi, przez ludzi kojarzony jest ze śmiercią. Być może to jego brak poruszenia i lodowata aura łączona jest z widokiem stężałego trupa. Kamień jednak nie jest martwy, wręcz przeciwnie. Przez wieki tkwi w jednym miejscu, nieporuszony. Czy to jednak oznacza brak życia, czy może jego inną formę? Góry wypiętrzają się przecież przez miliony lat, rosną i więdną niczym wszystko inne. Kamień żyje po prostu własnym życiem, inaczej zatopionym w czasie. Łączy nim przez to przyszłość, przeszłość i teraźniejszość. Nie bez kozery najstarsze z ludów budowały z niego monolityczne portale. Co widziały przez te okna, kamienie szepczące historie eonów? Teraz już to wiem.

Technologia na pewnym etapie rozwoju zawsze zaczyna przypominać magię. Szczególnie jeżeli obserwująca ją osoba nie ma bladego pojęcia, co właściwie widzi. Powstało na ten temat wiele spekulacji, a samo słowo „magia” jest już dosyć znaczące. Pochodzi przecież od starobabilońkiego „Mag” – czyli kapłana z samego szczytu świątyni, osobę obdarzoną tajemną wiedzą. Zawsze, gdy o tym myślę mam przed oczyma tych szalonych bohaterów-uczonych z XIX wiecznych powieści angielskich. Ludzi wierzących w istnienie eteru, dla których nauka była przygodą i sztuką zarazem. Przedziwnych jegomości w moglach, którzy przekręcając wajchę, budzili do życia pozszywane ze sobą potwory albo tworzyli cuda techniki w piwnicy starych posiadłości swoich rodów. Jest tak, ponieważ chyba sam do nich troszeczkę należę.

Pan Tadeusz to dzieło specyficzne, nie tylko ze względu na zastosowanie trzynastozgłoskowca. Ta epopeja narodowa stworzona piórem Adama Mickiewicza zaskakuje mnogością wątków, które przewijają się ze sobą na kartach poematu. Aby dobrze zrozumieć, ile kunsztu wykazał wieszcz, należy przeanalizować je wszystkie po kolei. Każdy z głównych wątków okazuje się bowiem łączyć z innymi i wynikać … Czytaj dalej

Mężczyźni odgrywają zdecydowanie ważniejszą rolę w epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”, niż kobiety. Świadczy o tym chociażby fakt, że głównym bohaterem jest Jacek Soplica, skrywający się pod fałszywą tożsamością księdza Robaka. Dwoma najważniejszymi postaciami kobiecymi są Telimena i Zosia. Bohaterki zostały ukazane na zasadzie kontrastu. Oprócz płci, mają naprawdę niewiele cech wspólnych.

Ja­cek So­pli­ca (ksiądz Ro­bak) to je­den z naj­waż­niej­szych bo­ha­te­rów „Pana Ta­de­usza”. Jest to po­stać dy­na­micz­na – jego ży­cie ule­ga­ło zna­czą­cym zmia­ną, któ­re wpły­wa­ły nie tyl­ko na nie­go sa­me­go, ale rów­nież na jego oto­cze­nie. Bo­ha­ter prze­szedł prze­mia­nę, za spra­wą któ­rej od­po­ku­to­wał wcze­śniej­sze prze­wi­nie­nia.