Sonety krymskie

Sonet „Bakczysaraj w nocy” stanowi bezpośrednią kontynuację poprzedniego utworu z cyklu „Sonety krymskie”, na co wskazuje kolejność oraz tematyka utworu. Wraz z kolejnymi wierszami („Grób Potockiej”, „Mogiły haremu”)  tworzy mikrocykl o stolicy chanów krymskich. Nie jest on jednak tożsamy z mikrocyklem marinistycznym, tutaj głównym spoiwem wszystkich sonetów jest tematyka miasta, które przedstawia w różnych układach — w dzień, w nocy, ukazując konkretne miejsca Bakczysaraju. Widać  dużą fascynację Mickiewicza orientem, który otaczał go w czasie podróży z Odessy na Krym w 1825 roku. Efektem wyprawy jest osiemnaście „Sonetów krymskich”, wydanych w Moskwie w 1826 roku.

„Grób Potockiej” to ósmy sonet z cyklu sonetów krymskich. Inspiracją do jego powstania była wizyta poety w mieście Bakczysaraj i znajdującym się tam pałacu chanów krymskich. Wzniesiona w tych okolicach mogiła według legend należy do Marii Potockiej – porwanej przez chana Polki, która była jego wielką miłością. Odnosząc się do jej losu, poeta wyraził refleksje na temat samotności i tęsknoty za ojczyzną.  

„Cisza morska” to drugi sonet z cyklu sonetów krymskich autorstwa romantycznego poety Adama Mickiewicza. Cykl ten jest świadectwem podróży poety na Półwysep Krymski, która miała miejsce w 1825 roku. Utwór oparty jest na motywie akwatycznym. Poprzez przytoczenie obrazu morskiej wyprawy, poeta wyraził refleksje na temat ludzkiego życia. 

„Droga nad przepaścią w Czufut-Kale” to piętnasty utwór pochodzący z cyklu „Sonety krymskie” autorstwa romantycznego poety Adama Mickiewicza. Cykl ten powstawał w latach 1825-1826, a inspiracją do jego stworzenia była podróż poety na Półwysep Krymski. Wiersz przedstawia rozmowę Mirzy i Pielgrzyma, którzy przemieszczają się nad tajemniczą przepaścią. 

„Stepy akermańskie” to pierwszy utwór pochodzący z cyklu „Sonety krymskie” autorstwa romantycznego poety Adama Mickiewicza. Cykl ten powstawał w latach 1825-1826 i stanowi świadectwo podróży poety na Półwysep Krymski. „Stepy akermańskie” to poetycki opis przyrody i wyraz fascynacji rozpościerającymi się na Wschodzie stepami. Pojawia się również wątek patriotyczny. 

„Burza” to utwór Adama Mickiewicza, który opowiada o niebezpiecznej burzy, którą napotkał statek na morzu. Wiersz jest czwartym sonetem z pisanego w latach 1825-1826 cyklu „Sonety krymskie” i należy do tzw. tryptyku marynistycznego. Inspiracją do napisania tego utworu mógł być sztorm, który spotkał poetę podczas jego podróży po Morzu Czarnym. 

„Bakczysaraj” to utwór, w którym Adam Mickiewicz przedstawia tytułowe miasto Bakczysaraj – byłą stolicę chanów krymskich z dynastii Girejów. Tematem wiersza jest potęga i piękno miasta, które przeminęły. Utwór to szósty sonet z cyklu „Sonety Krymskie”, który powstawał w latach 1825-1826 i stanowi pamiątkę z podróży poety po Półwyspie Krymskim. 

Sonet Żegluga odwołuje się do poprzedniego utworu, zatytułowanego Cisza morska. Jest jego kontynuacją, możemy bowiem zobaczyć ten sam okręt. Zmieniają się jednak okoliczności. Poprzednim razem morze było spokojne, tutaj zbierają się chmury i wzmaga wiatr powodujący fale:

Widok gór ze stepów Kozłowa to piąty z kolei utwór z cyklu Sonetów krymskich. Różni się od poprzednich z kilku względów zarówno formalnych, jak i w sposobie prezentowania tematu dzieła. Pierwszy raz zostaje tu wprowadzona postać Pielgrzyma i Mirzy. Ten pierwszy będzie utożsamiany z poetą, podróżnym. Mirza natomiast – tatarski szlachcic, „tubylec”, pełni rolę przewodnika objaśniającego elementy doskonale znanej mu kultury.